Allah Bes Bâkî Heves (2)
Allah Bes Baki Heves (2)
Ey zâir-i
sâhib-nefes, hubb-ı sivâdan meyli kes.
Dünyâda kalmaz hiç
kes, Allahü bes, bâkî heves.
Her ten biter bir
derd ile, geh germ ile geh serd ile,
Uğraşmağa bir ferd
ile, değmez bu dünyâ-yı ehas.
Ben de ferîd-i asr
idim, fass-ı nigîn-i sadr idim,
Nakş-ı hümâyûn-ı
satr idim, gösterdi çarh rû-yi abes.
Dil-haste oldum bir
zemân, tedrîc ile bitdi tüvân,
Uçdu nihâyet murg-ı
cân, çünki harâb oldu kafes.
Söndü çerâg-ı
âfiyet, zulmetde kaldı şeş cihet,
Açıldı subh-ı
âhıret, envâr-ı Hak’dan muktebes.
Buldum o dem
Sübhânımı, arz eyledim ısyânımı,
Matlûb idüp,
gufrânımı, rahmetle oldu dâd-res.
Yâ Rab! Bu abd-i
rû’siyâh, etdimse de yüzbin günâh,
Dergâhını kıldım
penâh, afvındır ancak mültemes.
Târîhdir ism-i
Gafûr, lâbüdd ider sırrı zuhûr,
Afv olunur her bir
kusûr, Allahü bes bâkî heves.
Abdurrahmân Sâmî
Paşa Rahmetullahi Aleyh
Şiirin Açıklaması:
[Ey ziyarete gelen
diri insan! Allah’tan başka hiçbir şeye gönül verme!
Dünyada kimse
kalmaz. Allah’tan başkası bir şey yapamaz. Ondan başka kimse kalmaz!
Herkesin bir derdi
olur. Tatlı, acı günler olur. Bu alçak dünya, kimse ile uğraşmaya değmez.
Ben de zamanın bir
tanesi idim. Hükümet reisinin yüzük taşı [pırlanta] gibi idim. Sultanın
fermanındaki imzası gibi idim. Felek [kader] bana da ters yüz gösterdi.
Kalbim hasta oldu
bir zaman. Gücüm kuvvetim gitti her an. Nihayet can kuşum [ruhum] uçtu. Çünkü kafes
[bedenim] harab oldu.
Sağlamlığım mum
gibi söndü. Her tarafım karardı. Ahiret güneşi doğdu. Allah’ın nurları ile
aydınlandı.
O anda Rabbime
kavuştum. Günahlarım meydana çıktı. Affedilmemi dileyince, beni sonsuz rahmeti
ile karşıladı.
Ya Rabbi! Yüz bin
günah işledim ise de, bu kara yüzüm ile yüce kapına sığınıyorum. Senden, affımı
diliyorum.
Gafûr ismini bu
yazıma tarih [1286] yaptım. Mânâsı elbet hâsıl olur. Kusurlarım affolunur.
Allah’tan başkası bir şey yapamaz. Ondan başka kimse kalmaz!]
[Abdurrahmân Sâmî
Paşa Rahmetullahi Aleyh [Senato] azâsı iken 1295 [m. 1878] de vefat
etmiştir.]
Yorumlar
Yorum Gönder