Vefa Hakkında Bir Hikâye قصة عن الوفاء

 Vefa Hakkında Bir Hikâye قصة عن الوفاء

 

Yaşlı bir adama sokakta yürürken bir bisikletli çarpmış ve hafif yaralanmış.	عندما كان يمشي رجل مسن في الشارع صدمته دراجة وكان قد أصيب بجروح خفيفة
Hemşireler, röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini söylemişler.	اخبره الممرضات انهم سيقومون بعمل صور اشعة ويدققون فيها ليروا ان كان هناك كسر او شعر
Yaşlı adam huzursuzlanmış.	ضاق صدر الرجل المسن
Acelesi olduğunu, röntgen istemediğini söylemiş.	أخبرهم انه في عجلة من أمره ولا يريد الأشعة
Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar.	أثار فضول الممرضات وسألوه عن سبب عجلته
Eşim huzur evinde kalıyor.	زوجتي تقيم في دار العجزة
Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum.” Demiş.	قال صباح كل يوم اذهب لتناول الفطور معها، ولا أريد أن اتاخر
Hemşire: ”Eşinize haber iletir gecikeceğinizi söyleriz!” diyince:	قالت الممرضة نحن سننقل خبر لزوجتك انك سوف تتأخر
Yaşlı adam üzgün bir ifade ile:	قال الرجل المسن بعبارة حزينة
”Ne yazık ki karım Alzheimer hastası, hiç bir şey anlamıyor…”	قال “يالا الأسف زوجتي مريضة زهايمر، لا تفهم شيء ابدا،”
“Hatta benim kim olduğumu daha bilmiyor!” demiş.	حتى انها لا تعرف من اكون
Hemşireler hayretle:	قالين الممرضات بدهشة
“Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz?” diye sormuşlar.	وسألوه لاتزال لا تعلم من تكون بالنسبة لها فلماذا كل يوم تركض من أجل ان تتناول الفطور أجاب
Adam cevaplamış:	:الرجل معها
“Ama ben onun kim olduğunu biliyorum!”	:لكن أنا أعرف هي من تكون