Resûl-i Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimizin Bayram Günü Ağlayan Yetim Çocuğu Sevindirmesi

Resûl-i Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimizin Bayram Günü Ağlayan Yetim Çocuğu Sevindirmesi

"Bayram günleri fukarâ için musîbet günleridir" buyururlar ve her bayram öncesi şu kıssayı anlatırlardı:

Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem bir bayram sabahı bayram namazını kıldırdıktan sonra mescitten dışarı çıktı. Baktı ki bütün çocuklar bayram yapıyor, oynaşıyorlar yalnız bir çocuk kenarda boynu bükük oturmuş ağlıyor. Resûl-i Ekrem Efendimiz pek rakîk yani ince kalbi oldukları için çocuğun ağladığını görünce hemen onun yanına giderek başını okşadı ve ona sordu:

“Evlâdım, bugün bayram, sen niye ağlıyorsun?”

Resûlullah'ı tanıyamayan çocuk, şöyle cevap verdi:

“Ben ağlamayayım da kim ağlasın. Benim kimim kimsem yok. Babam bir gazâda şehîd olmuş, annem de başka biriyle evlendi, ben kimsesiz kaldım. Bugün sevinip oynayan çocukların karınları tok, sırtlarında da güzel elbiseleri var. Benim ise ne sırtımda doğru dürüst bir elbise ne de karnımda bir lokma var. Bu hâlde ben nasıl bayram yapayım?”

Resûl-i Ekrem Efendimiz çocuğun bu sözlerini duyunca gözlerinden yaşlar boşandı ve çocuğa şöyle hitap buyurdular:

“Evlâdım, ister misin ben senin baban olayım, annen Âişe olsun,  Fâtıma halan olsun, Ali amcan olsun, Hasan Hüseyin kardeşlerin olsun, ister misin?”

Çocuk Efendimizin bu hitabını duyar duymaz onu tanıdı ve sevinçle "Yoksa siz Resûlullah mısınız?" dedi.

Resûl-i Ekrem Efendimiz o yetîmi aldı, başını okşadı, omuzuna aldı, hâne-i

saâdetine götürdü, yedirdi, içirdi. O yetîm yavrucak o vakit bayram yaptı.

Siz de Resûlullah'ın yaptığı gibi yapın ve yoksulların, yetimlerin gözyaşını siliverin.  Gözyaşı silenin gözünün yaşını Allah siler. Yoksulları sevindirenleri Allah hem dünyâda hem âhiretde sevindirir.

            “Yetîmi himâye eden kişi cennetde benimle komşu olacakdır.”

Hadîs-i Şerîf