Yeni Müslüman Olan Kişinin Yapması Gerekenler


Yeni Müslüman Olan Kişinin Yapması Gerekenler

İslâm’a Giren Kişi Ne Yapmalıdır?

Yeni müslüman olan kişiden ilk olarak gusül abdesti al­ması, daha sonra da dinin temel esasla­rını öğrenmesi beklenir. İslâm’a aykırı bir tedâî/çağrışım yapmıyorsa ismini değiştirmesi şart değildir. Ayrıca erkeklerin sünnet olması tavsiye edilir.

Ashâb-ı kirâmın haber verdiğine göre, bir kimse müslüman olduğu zaman Rasûl-i Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem ona namaz kılmayı öğretir, sonra da şöyle dua etmesini tavsiye ederdi:

اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي وَاهْدِنِي وَعَافِنِي وَارْزُقْنِي

“Allahümmağfir lî verhamnî vehdinî ve âfinî verzuknî: Allah’ım, beni bağışla, bana merhamet et, rızânı kazandıracak işler yaptır, bana âfiyet ve hayırlı rızık ihsân eyle!” (Müslim, Zikir, 35)

İslâm’a yeni giren bir insan, önceki müslümanların sahip olduğu hakların tamamına sahip olur ve onlarla eşit seviyede tutulur. Kendisine, dinini öğrenip yaşama husûsunda gerekli yardım ve müsâmaha gösterilir.

Herkesin Müslüman Olma Hakkı Vardır

İslâm’ın Kapısı Herkese Açık

Bir insan önceki hayatında ne kadar günahkâr ve din düşmanı olursa olsun yine de onun İslâm’a girme hakkı vardır. Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem şöyle buyurmuştur:

“Biri diğerini öldüren ve her ikisi de cennete giren iki kişiden Allah Teâlâ hoşnut olur. Bunlardan biri Allah yolunda savaş ederken diğeri tarafından şehit edilir. Kâtil olan da daha sonra tevbe edip müslüman olur, o da Allah yolunda savaşırken şehid düşer.” (Buhârî, Cihâd, 28; Müslim, İmâre, 128, 129)

Yine bu mevzuyla alâkalı olarak şu hâdiseyi hatırlayabiliriz:

Tâif kuşatmasında bir ok gelerek Hz. Ebû Bekir’in oğlu Abdullah’a isâbet etmişti. Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz’in vefatlarından kırk gün sonra da bu yara sebebiyle şehit olmuştu. Ebû Bekir (r.a) kızı Âişe vâlidemizin yanına girdi ve:

“–Kızım, (Abdullah’ın ölümüne çok üzülmüyorum,) sanki evimizden sadece bir koyun kulağı eksilmiş gibi hissediyorum. (Çünkü o Allah yolunda şehid oldu, neden üzüleyim ki?)” dedi.

Âişe (r.anhâ):

“–Kalbini sağlamlaştıran ve seni doğru yolda sâbit kılan Allah’a hamdolsun!” dedi…

Bir müddet sonra Sakîf heyeti yanına geldi. Abdullah’ı öldüren ok hâlâ Hz. Ebû Bekir’in yanındaydı. Oku onlara gösterdi ve:

“–Bunu tanıyan var mı?” diye sordu.

İçlerinden Sa’d bin Ubeyd:

“–O oku ben yonttum, arkasına tüyü ben taktım, kuyruğunu ben yaptım ve onu ben attım.” dedi.

Ebû Bekir (r.a) şöyle dedi:

“–Bu ok oğlum Abdullah’ı şehîd etti. Senin elinle ona şehâdet mertebesini ihsan eden ve onun eliyle seni îmansız öldürüp alçaltmayan Allah’a hamdolsun! O’nun muhafazası ne kadar geniştir.” (Hâkim, III, 543/6021; Beyhakî, es-Sünenü’l-kübrâ, IX, 167/18191)

İrâde ve Gayret

İmtihan dünyasında yaşayan insanın, hidâyete erebilmek için az da olsa bir gayret göstermesi lâzımdır. Allah’ın bazı kullarına lütuf ve rahmeti olsa da herkes bu büyük nimeti bedel ödemeden elde edemeyebilir. Bu sebeple insanoğlunun samîmî bir arayış ve gayret içinde olması, hep iyiliğe ve hayra doğru meyilli bulunması îcâb eder. Arayıp yönelmek bizden; yolu gösterip istikamet üzere güzel bir hayatı nasib etmek Rabbimizdendir. Âyet-i kerimelerde şöyle buyrulur:

“Bizim uğrumuzda gayret gösterip mücâhede edenlere elbette yollarımızı gösteririz. Muhakkak ki Allah ihsân erbabıyla beraberdir.” (Ankebut, 69)

“Hidâyeti kabul edenlere gelince Allah onların muvaffakıyyetlerini artırır ve kendilerine takvâlarını (yanlışlardan korunma hallerini) ihsân eder.” (Muhammed, 17)

İslâm’ın geldiği günlerde Hakîm bin Hizâm isminde güzel ahlâk sahibi bir zât vardı. Son derece cömert, müşfik, hayr u hasenât sahibi biriydi. Kızlarını diri diri gömmek isteyen babalardan onları satın alır, hayata kavuşturur ve himâye ederdi. Câhiliye devrinde yüz köle âzâd etmiş ve yüz tane deveyi hac esnâsında kurban kesmek, muhtaçlara dağıtmak gibi yollarla tasadduk etmişti. Müs­lüman olunca da yine Allah yolunda yüz deve infak etti ve yüz köle âzâd etti. Birgün Peygamber Efendimiz’e:

“–Ey Allah’ın Rasûlü! Câhiliye devrinde yaptığım bazı hayır işleri var: Sadaka vermek, köle âzâd etmek, sıla-i rahimde bulunmak gibi… Bunlara mukâbil bana ecir verilir mi?” diye sordu. Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem:

“–Sen, daha evvel yaptığın bu hayırlarla birlikte İslâm’a girdin! (Onların da sevâbını alacaksın!)” buyurdu. (Bkz. Buhârî, Zekât 24, Büyû 100, Itk 12, Edeb 16; Müslim, Îmân 194-196)[4]

Müslüman Olmak İçin Acele Etmek

İmanda Acele Etmek

İyilikler, güzel davranışlar ve sâlih ameller çok mühimdir. Ancak bunlardan tam anlamıyla istifade edebilmek “iman”a bağlıdır. Allah’ın istediği şekilde sahih bir iman olmadan bunların çok fazla bir anlamı olmaz. Bu sebeple her şeyden evvel ve bir an önce iman etmek lâzımdır. Uhud Gazvesi esnâsında Peygamber Efendimiz’in yanına yüzü demir zırh ile kaplı bir şahıs geldi ve:

“–Yâ Rasûlallah! Şimdi hemen harbedip sonra mı müslüman olayım, yoksa İslâm’a girdikten sonra mı harbe katılayım?” diye sordu. Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem:

“–Önce müslüman ol, sonra harb et!” buyurdu. O zât müslüman oldu, sonra savaştı ve şehit edildi. Bunun üzerine Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem:

“–Az çalıştı ancak çok kazandı” buyurdu. (Buhârî, Cihâd, 13; Ahmed, IV, 293)

Daha erken müslüman olan kişi, cennette daha yüksek mertebeler elde etme imkânına kavuşur. Kişi, ne kadar çok ibadet eder ve ne kadar çok müslümanca yaşarsa o kadar çok mânevî kazanç elde eder. Cenâb-ı Hak şöyle buyurur:

“Herkesin işledikleri amellerine göre dereceleri vardır. Rabbin onların yaptıklarından habersiz değildir.” (En‘âm, 132)

“Onlar Allah katında derece derecedirler. Allah onların yaptığı her şeyi görmektedir.” (Âli İmrân, 163)

Benî Uzre Kabilesi’nden üç kişi Peygamber Efendimiz’e gelip müslüman olmuşlardı. Allah Rasûlü Sallallahü Aleyhi Vesellem:

“–Bunların bakımını kim üstlenir?” diye sordu. Talha (r.a):

“–Ben, yâ Rasûlallah!” dedi.

Onlar Hz. Talha’nın yanında iken Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem bir seriyye gönderdi. O üç kişiden biri bu birlik içinde çıktı ve şehit oldu. Daha sonra bir seriyye daha gönderdi. Bununla da ikincisi çıktı ve o da şehit oldu. Üçüncü şahıs ise bir müddet sonra yatağında vefât etti. Talha (r.a) der ki:

“–Yanımda kalan bu üç şahsı rüyamda cennette gördüm. Yatağında ölen en öndeydi, ikinci sırada şehit olan onu takip ediyordu, ilk defa şehit düşen de en sondaydı. Şaşırdım ve yatağında ölen kişinin şehitlerin önünde olması biraz da ağırıma gitti. Hemen Peygamber Efendimiz’e giderek gördüklerimi anlattım. Allah Rasûlü Sallallahü Aleyhi Vesellem şöyle buyurdu:

“–Bunda şaşılacak bir şey yok! Allah katında tesbîh, tekbîr ve tehlîli[5] dilinden düşürmeden İslâm üzere ömür süren mü’minden daha fazîletli bir kimse yoktur.” (Ahmed, I, 163)

Peygamber Efendimiz, müslüman olarak hayat sürmenin kıymetini ashabına anlatabilmek için şu misâlleri de vermiştir:

“–O yatağında ölen kişi, şehid olan kardeşinden sonra Ramazan orucunu tutmadı mı, bir senede altı bin şu kadar rekât namaz kılmadı mı? (O halde ikisi arasında bu kadar fark tabiî ki olacaktır.)”” (Ahmed, II, 333)

“–Kıldığı namazın ona ne dereceler kazandırdığını siz nereden bileceksiniz? Namaz, sizden birinin kapısının önünde akan ve her gün içine beş defa girip yıkandığı, suyu bol ve tatlı bir nehre benzer. Ne dersiniz, bu durum onda hiç kir bırakır mı? Siz, namazın onu hangi derecelere ulaştırdığını bilemezsiniz.” (Muvatta’, Kasru’s-Salât, 91)

Müslüman Olarak Ölmek

Bunların hepsinden daha mühim olan husus ise hayatı müslüman olarak noktalayabilmek, son nefeste iman ile Allah’a kavuşabilmektir. Diğer bir ifade ile müslüman ölmek, müslüman olmaktan daha mühimdir. Cenâb-ı Hak şöyle buyurur:

“Rabbi ona (Hz. İbrahim’e): “Müslüman ol” demiş, o da: “Âlemlerin Rabbi’ne teslim oldum” demişti. Bu dini İbrahim kendi oğullarına vasiyet ettiği gibi Yakup da vasiyet etti: “Oğullarım! Allah sizin için İslâm dinini seçti. Sakın başka türlü değil, sadece müslüman olarak ölünüz” dedi.

Yoksa Yakub’a ölüm geldiği zaman siz orada mıydınız? O zaman Yakup oğullarına: “Benden sonra kime kulluk edeceksiniz?” diye sormuştu. Onlar da: “Senin ve ataların İbrâhim, İsmâil ve İshâk’ın ilâhı olan tek Allah’a kulluk edeceğiz, biz ancak ona teslim olduk” dediler.” (Bakara, 132-133)

Dedenin de, torunun da evlatlarına vasiyet ettiği en mühim husus, müslüman olmaları ve müslüman olarak can vermeleridir. Çünkü insanlara din olarak İslâm’ı seçen, onların bu dini kabul etmesini ve müslüman olarak ölmesini isteyen Allah Teâlâ’dır. Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz şöyle buyurur:

Dipnotlar:
[4] Hakîm bin Hizâm (r.a), Kâbe’nin içinde doğmuş ve 120 sene yaşamıştır. Bunun 60 senesi câhiliye devrinde, 60 senesi de İslâm üzere geçmiştir. (Müslim, Büyûʻ, 47; İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-ğâbe, Beyrut 1409, I, 522/1234)
[5] Tesbîh, “sübhânellah”; Tekbîr, “Allahu ekber”; Tehlîl de “lâ ilâhe illallah” diyerek Allah’ı zikretmektir.
Kaynak: Ebedî Yol Haritası İSLÂM, Dr. Murat KAYA, Erkam Yayınları

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Esmaül Hüsna (Arapça- Türkçe) دُعٰٓاءُ اَسْمٰٓاءُ الْحُسْنٰى

Şifa Salavâtı (Salavâtı Tıbbil Kulubi/Salâvatı Tıbbiye)

Güzel Ahlakla ilgili 40 Hadis