Emanetin Hikâyesi
Emanetin Hikâyesi
Cenâb-ı Hak buyuruyor
“Biz emaneti, göklere, yere ve dağlara teklif ettik de onlar bunu yüklenmekten çekindiler, (sorumluluğundan) korktular. Onu insan yüklendi. Doğrusu o çok zalim, çok cahildir.” (Ahzâb, 72)
Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem buyurdular
“Münafığın alâmeti üçtür Konuşunca yalan söyler, söz verince sözünden cayar, kendisine bir şey emanet edildiğinde hıyanet eder.” (Buhârî, Îmân 24; Müslim, Îmân 107-108.)
Allah Teâlâ emaneti yaratınca, onu önce göklere, yere ve dağlara teklif etti; emanetin sorumluluğunu hiçbiri yüklenmek istemedi; fakat insan emaneti yüklenmekten çekinmedi.
Böylece insanoğlu hem büyük bir sorumluluğu üstlendi hem de Allah’ın emirlerine muhatap olduğu için üstün bir şeref kazandı.
Mü’min; emanetin önemini, değerini, şerefini bilir ve emanete riâyet eder.
Abdesti olmayanın namazı olmayacağı gibi, emanete riâyet etmeyenin de îmânından söz edilemeyeceğini bilir ve emanete kesinlikle hıyânet etmez.
Emaneti gözeten kimsenin ebedî kurtuluşa ereceğini hatırından çıkarmaz.
Bu konuda Peygamberini kendisine örnek alır; onun gibi emîn adam olmaya, herkesin güvenini ve Allah’ın rızâsını kazanmaya çalışır.
Sorumlu olduğunu her zaman hisseder.
İnsan nefsinin başkalarına haksızlık etmeye meyilli olduğunu bilir ve nefsin bu tür duygularını frenler.
Mü’min, emanete hıyânet etmenin münafığın, yani içinden kâfir olduğu halde dışından Müslüman görünen kimsenin özelliği olduğunu unutmaz. Üstesinden gelemeyeceği bir emaneti de kabul etmez. (Prof. Dr. M. Yaşar Kandemir, Peygamberimin Sevdiği Müslüman, Erkam Yay.)
Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri)
es-Selâm: Kendisi her türlü eksiklikten sâlim olup, başkalarını da her türlü kötülüklerini meşakkat, minnet, kusur ve âfetten kullarını kurtarıp selâmete çıkaran demektir.
Kısa Günün Kârı
Emanet, insanın emin ve itimat edilir olması, kendine maddî ve manevî bir şeyin gönül rahatlığı ile korkusuzca teslim edilebilir ve istenildiğinde sağlam bir vaziyette alınabilir halde bulunması demektir.
Lügatçe
Münafık: Ahdini bozan yalan söyleyen hıyanet eden görünüşte Müslüman olup hakikatte kâfir ve düşman olan bozguncu arabozucu.
Riâyet: 1. Sayma, saygı, ağırlama, itibar etme. 2. Uyma, boyun eğme.
Hıyânet: Hainlik.
Yorumlar
Yorum Gönder