Akıllı Kimmiş

Akıllı Kimmiş

Bir gün zengin birisi, Şakîk hazretlerine,

Gelip şöyle söyledi, o gün kendilerine:

Dedi ki: “Ey efendim, ben zengin bir kimseyim,

Her ihtiyacınızı, karşılamak isterim.”

Bu teklîfi dinleyip, buyurdu ki: “Kardeşim!

Olabilir ve lâkin, şartlarım vardır benim.

Bana verdiğin için, malın noksanlaşırsa,

Veya hırsız gelip de, malların çalınırsa,

Yâhut da vaz geçersen, ilerde bu fikrinden,

Bir kabâhatim ile, dönersen niyetinden.

Yâhut vefât edersen, bir gün âni olarak,

Nafakasız kalırsam, o zaman ne olacak?

Bütün bu hususlarda, temin edersen beni,

Derhâl kabûl ederim, senin bu teklifini,

Zîrâ şu ân rızkımı, verir ki öyle bir zât,

Bütün bu hususlara, kefildir kendi bizzat.

Saçar ihsânlarını, mahlûkatın hepsine,

Yine bir zarar gelmez, O’nun hazînesine.

Her canlının rızkını, verir de fazla fazla,

Yine hazînesinde, azalma olmaz asla.

Hem o kadar çoktur ki, şefkât ve merhameti,

Kulları yapsalar da, her türlü kabâhati.

Buna rağmen, bakmayıp isyankâr hâllerine,

Kesmez rızıklarını, devamlı verir yine.

Ayrıca, O’nun için, ölüm yok, etmez vefât,

Bütün bu hususlardan, berîdir her ân o zât.

Böyle kudretli biri, kefilken şimdi bana,

Niçin O’nu bırakıp, gideyim başkasına?

Her ayıp ve kusurdan, uzak olan Rabbimi,

Bırakıp, bir âcize, gitmem akıl işi mi?”

O zengin bu sözleri, dinleyince Şakîk’ten,

Mahcup ve pişman oldu, yaptığı bu tekliften.