Kâbe-i Şerif Aşkı İle Yanıp Tutuşan Çocuk

Kâbe-i Şerif Aşkı İle Yanıp Tutuşan Çocuk

 

Salihlerden biri şöyle anlatmıştır:

Allah’ü Teâlâ dostlarından birisi hacca gitmeye niyet etmişti. Bir oğlu vardı.

Oğlu ona:

“- Nereye gidiyorsun?” diye sordu.

O da:

“-Allah’ü Teâlâ’nın evine!” dedi.

Çocuk, kim evi görürse evin sahibini de görür zannederek:

“- Babacığım niye beni de yanında götürmüyorsun?" diye sordu.

“- Sen buna hazır değilsin!” dedi.

Çocuk ağlamaya başlayınca onu da yanına aldı. Mikat yerlerine gelince ihrama girdiler ve “Lebbeyk!” deyip Harem-i Şerif’e girdiler.

Çocuk, Kâbe-i Muazzama’yı görünce şaşkınlıktan yere düşüp vefat etti.

Babası bundan dehşete düştü ve:

“- Çocuğum, ciğerimin parçası nerede?” demeye başladı.

O sırada Kâbe’nin bir köşesinden nida edildi.

“- Sen Kâbe’yi görmeyi istemiştin, onu buldun. O ise Kâbe’nin sahibini görmeye gelmişti ve Onu da buldu.”

Sonra çocuk ortadan kayboldu.

Yine bir ses nida etti.

“- O şimdi ne bir boşlukta, ne yerde, ne de Cennet’te bir yerdedir. Çünkü O Meliki Muktedir olan Allah’ü Teâlâ’nın huzurunda sıdk makamındadır.”

Kabul olunmuş haccın alâmeti, hacdan sonra mahlûkattan sıyrılıp Allah’ü Teâlâ’ya karşı yapılan isyanlardan uzaklaşıp taate yönelmektir.

 

(Ruhul Beyan'dan Kıssalar ve Hisseler, İsmail Hakkı Bursevi)