Yolumuzun Esâsı Nefsi Terbiye Etmektir

Yolumuzun Esâsı Nefsi Terbiye Etmektir.

Kendilerine “Silsile-i aliyye” denilen büyük âlim ve velîlerin beşincisi olan Sultân-ül-Ârifîn Bâyezîd-i Bistâmî (rahmetullahi Teâlâ’ aleyh) hazretlerine bir gün bir kimse gelip;

“Efendim! Ben otuz senedir, gündüzleri oruç tutup, geceleri namaz kılıyorum. Ama kendimde hiç bir ilerleme göremiyorum. Hâlbuki îtikâdım da düzgündür.” dedi.

Sultân-ül-Ârifîn;

“Sen bu hâlde üç yüz sene daha devâm etsen bir şeye kavuşamazsın. Çünkü nefs engelin var.” buyurdu.

O kimse; “Efendim! Bunun bir çâresi yok mu?” diye sordu.

Bâyezîd-i Bistâmî:

“Var ama sen kabûl etmezsin.” buyurdu.

O kimse ısrâr edip;

“Aman efendim, lütfen bildiriniz ve beni talebeliğe kabûl ediniz. Ne emrederseniz yaparım.” dedi.

Sultân-ül-Ârifîn buyurdular ki:

“Öyle ise şimdi evine git. Bu kıymetli elbiseleri çıkarıp, âdî ve eski bir elbise giy. Boynuna bir torba asıp içine ceviz doldur. Seni en iyi tanıyanların bulundukları sokağa git. Çocukları başına topla;

“Bana bir tokat vurana bir ceviz, iki tokat vurana iki ceviz veriyorum” de.

O kimse bunları duyunca; “Sübhânallah, Lâ ilâhe illallah. Ben bunları yapamayacağım. Bana başka bir şey emretseniz.” dedi.

Bâyezîd-i Bistâmî; “Senin ilâcın ancak budur ve biz de baştan; “Sen bunları kabûl etmezsin!” diye söylemiştik. Yolumuzun esâsı nefsi terbiye etmektir.” Buyurdular.