Dimdik Ayakta Putlar

Dimdik Ayakta Putlar

Ey Yüce Peygamberim! Ey Canların Cânânı;

Terketti akl-ı selîm, dünya denen virânı.

Gör ki; devr-i cehâlet, yine sardı cihânı;

Ne Lût kavmi yok oldu, ne Medyen, ne Semûd'lar

Sanki hepsi yaşıyor, dimdik ayakta putlar.

Nice âlim türedi; küfürle şirk arası;

Bin parçaya böldüler, bıraktığın mirası.

Dillerinde.. İslam'a, "çağdışı" iftirası;

Kur'an'a kin kusuyor, hak maskeli haydutlar,

Duruyorlar Yâ Nebi, dimdik ayakta putlar.

Kalmadı merhameti, kardeşin kardeşine,

Hak, adâlet gelmiyor, zorbaların işine,

Gör ki; düştü ümmetin, yine bâtıl peşine;

Türbelerde adaklar, paçavralar çaputlar;

Dalâlet kol geziyor, dimdik ayakta putlar.

Ekranları doldurdu; kan, kin, nefret, cinsiyet;

Çağdaşlıkla şart oldu, sapıklarla ünsiyet.

Artık ayıplanıyor... Edep, hayâ, haysiyet;

Her kalıba giriyor, sahnelerde Tâğut'lar;

Görüyorsun, Yâ Resûl! Dimdik ayakta putlar.

Bir yanda zalimlere, kul olmuş münâfıklar;

Bir yanda nefse tapan, her zillete lâyıklar.

Hepsi Kur'an'a karşı, galibiyet sayıklar;

Alkışlarla kalkıyor, bugün artık tabutlar;

Ölüme başkaldırmış, dimdik ayakta putlar.

Ey! Beşerin Rehberi... Ey! Nebiler Serveri;

Bilirim ki; bulunmaz, mü'minde aczin yeri.

Müsterihim. Etsem de, bunca şikâyetleri;

İslam ufuklarında, asla sönmez umutlar;

Bugün değilse bile, YARIN ÇÖKECEK PUTLAR!