Sevinme Oyunu
Sevinme Oyunu
Polyanna, tek başına yaşamın güçlüklerine karşı koymaya çalışan bir kız çocuğudur. Kendisine bir süre Yardımsevenler Derneği yardım etmiştir. Şimdi teyzesinin yanında kalmaktadır.
- Polyanna, her şeyde sevinilecek bir yön buluyorsun.
- Bu bir oyun benim için, Nensi. (Nensi, Polyanna’nın teyzesi evinde çalışan hiçmetçi kızdır)
- Oyun mu? Ne oyunu? - Sevinmek oyunu. Sen bilmez misin?
- Hayır, nasıl bir oyun bu? Bana da anlatsana! Polyanna güldü. Sevinme oyununun öyküsünü anlatmaya başladı: - Bu oyunu oynamaya Yardımsevenler Derneğine gelen bir sandıkta, bir koltuk değneyi çıkınca başladık.
- Koltuk değneği mi?
- Evet. Ben, babamdan bir bebek istemiştim. Babam da bu isteğimi Yardımsevenler Derneğine bildirdi. Dernek, kendilerine yardım eden kimseler: “Küçük bir kız için oyuncak bebek gönderin” diye yazmış. Bir gün Yardımsevenler Derneğine bir sandık geldi. İçinden bebek çıkacak diye beklerken, bir koltuk değneği çıktı. Bunu gönderenler, sandığa bir de not koymuşlardı: “Yardıma ihtiyacı olan bir sakat çocuğa gerek olur diye düşündük”. Ben sevinmeye başladım. Derneğin üyeleri, “Ne var sevinecek?” diye sordular. Ben de: “Bebek gelmedi ama, bu değneği kullanma ihtiyacını da duymuyorum. Bunun için seviniyorum.” dedim. Bu verdiğim karşılık üyelerin de çok hoşlarına gitti. O günden beri, onlar da bu oyunu oynarlar. Kendilerini sevindirmeyen, isteklerine uymayan durumlarda, daha kötüsünü düşünürler. Sevinecek, avunacak bir yön ararlar. Bulmakta da güçlük çekmezler.
Eleanor PORTER
Yorumlar
Yorum Gönder