Büyük Zatların Özelliği Bu Olsa Gerek.

Büyük Zatların Özelliği Bu Olsa Gerek.

Zamanın En Büyük Kutbu

Çağının büyük mürşitlerinden bilinen birisinin

“Zamanın en büyük kutbu kimdir?” diye bir murakabesi oluyor. Ona günün en büyük gönül erinin bir demirci olduğu ilhâm ediliyor. Bu meşhur mürşid,

“Acaba bu demircinin özelliği nedir ki böyle büyük bir makamı kazanmış?”

diye merak ediyor ve doğruca bu demircinin dükkanına doğru gidiyor ve onu uzaktan takip etmeye başlıyor. Bakıyor ki, demirci, sabah namazından sonra işinin başına geçiyor, ateşin başında demircilik yapıyor. Hiçbir irşadı, hiçbir tebliği yok. Merakı iyice artıyor ve dükkânına girip kendisine

“Zamanın en büyük kutbu sizmişsiniz… Siz neler yapıyorsunuz?”

diye soruyor. O da

“Estağfirullah… Biz kim, kutup kim? Ne yapabilirim ki, buraya geliyor akşama kadar demir dövüyorum. Ben nasıl kutup olabilirim ki?” diyor. O meşhur zat tekrar soruyor:

“Peki, sen demir döverken ne düşünürsün?” Demirci gayet sıradan bir şey anlatır gibi;

“Körük çekilirken, ateş kızıştığı, kıvılcımlar saçılmaya başladığı zaman cehennem ateşini düşünür, ‘Ya Rabbi, bu kullarının hâli ne olacak? Bu cehennemin azabından onları muhafaza et’ diyerek ağlar ve yalvarırım.” Demirciye sordum:

“İnsanların azap çekmesinden sana ne?” Cevaben;

“Bana mı ne? Benim fıtratımın mayası şefkat suyuyla yoğrulmuştur.

Cehennem ehlinin bağışlanmasıyla ben saadete ererim ve derdimden kurtulurum.” Anladım ki demirci

“Nefsim, nefsim diyenlerden değil. Ümmetim, ümmetim diyenlerden.”