Sizin Hiç Böyle Bir Dostunuz Oldu mu?

Sizin Hiç Böyle Bir Dostunuz Oldu mu?

·      Çok konuşmazdı,

·      Susması konuşmasından uzun sürerdi,

·      Daima düşünceliydi,

·      Boş şeylerle uğraşmazdı,

·      Kötü söz söylemezdi,

·      Kimseyle çekişmezdi,

·      Her zaman ağırbaşlıydı,

·      Dünya işleri için hiç kızmazdı,

·      Umanı umutsuzluğa düşürmezdi,

·      Kimsenin kusurunu araştırmazdı,

·      Affediciliği tabii idi intikam almazdı,

·      Hoşlanmadığı bir şey hakkında susardı,

·      Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi,

·      Yemek seçmez, önüne ne konulursa yerdi,

·      Sade kıyafet giyer; gösterişten hoşlanmazdı,

·      Sıkıntılı hallerde kabalaşmaz, bağırmazdı,

·      Konuşurken etrafındakileri adeta kuşatırdı,

·      Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi,

·      Kendi şahsı için asla öfkelenmez ve öç almazdı,

·      Kapısına yardım için gelen kimseyi asla geri çevirmezdi,

·      Kelimeleri parıldayan inci dişleri gibi tatlı ve berraktı,

·      Yanında en son konuşanı, ilk önce konuşan gibi dinlerdi,

·      Adet üzere sarf edilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı,

·      Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururlardı,

·      Fakirler ile beraber yerdi öyle ki onlardan ayırt edilmezdi,

·      Sıradan değildi; ama sıradan insanlar gibi yaşardı,

·      Hiç kimseyi ne yüzüne karşı ne de arkasından kınar, ayıplardı,

·      Düşmanlarını sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref, değer verirdi,

·      Lüzumsuz yere konuşmaz; konuştuğunda ne fazla ne eksik söz kullanırdı,

·      Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse O da güler; bir şeye hayret ederlerse O da onlara uyarak hayret ederdi,

·      Konuşurken yüzünü başka yere çevirmez, bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı,

·      Bir gün kendisinden yaşça küçük bir dostunun omuzlarında tutarak şöyle demişti: “Sen dünyada garip bir kimse yahut yolcu gibi ol!”,

·      Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilir, vakar ve sükûnetle rahatça yürürdü,

·      Sabahları evinden çıkarken şöyle derdi: “İlahi, doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve kandırılmaktan, haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan, saygısızlık temekten ve saygısızlığa edilmekten sana sığınırım.”,

·      Sizin hiç böyle bir dostunuz oldu mu?

·      Aslında böyle bir dostumuz var ki… O, iki cihanda Efendimiz Muhammed Mustafa'dır. (Sallallahü Aleyhi Vesellem)