Beytullah'ta Ben

 Beytullah'ta Ben

 

Ey! Beytullah yolcusu, Ey! Fazilet zengini;

Meleklere vermedi, Rabb'im senin dengini.

Ah! Bir görsen yüzünün, o nûrâni rengini;

Ne mutlu ki, en kârlı ticaret şimdi senin;

Karşılığı yüzbindir, Kâbe'de bir secdenin.

 

Ey! Beytullah yolcusu, Ey! Davetli misâfir;

Nebîler sana yoldaş, Peygamberler müzâhir.

Darlık yüzü yok artık, sana dünya ve âhir;

Arafat müjdesinden, şüpheye düşme sakın;

Yeniden doğmuş gibi, olacağın gün yakın.

 

Bekliyor şimdi seni, bir sabır imtihanı;

Önce kendi içinde gizlenen nefsi tanı.

Öfke ve isyan ile sevindirme şeytanı;

Kazanmak istiyorsan, Mina'daki savaşı;

İbrahim gibi fırlat, elindeki her taşı.

 

Yakında giyeceksin, beyaz ihramlarını;

Çözeceksin ölümün, ölümsüz sırlarını.

Bıraktın... Gidiyorsun, işte bütün varını;

Sana hüzün vermesin, çoluk çocuk ve eşin,

Beytullah'ta bekliyor, milyonlarca kardeşin.

 

Kâbe'yi ilk gördüğün, o muhteşem anda sen;

Nasıl bir vecd içinde, ürpereceksin bilsen.

Ne tende can kalacak, ne dünyada bir hissen;

Unutma ki makbûldur, o anda tüm dilekler,

Etrafında, pervane misâlidir melekler.

 

Kalkınca gözlerinden, asırların perdesi;

Bir yanda çınlayacak, Bilâl' in yanık sesi,

Bir yanda sahâbenin, meleklerle secdesi,

Resûl'ü göreceksin, mihrâbında Kâbe'nin;

Şâhidi olacaksın, daha nice sahnenin.

 

Hâcer'i göreceksin, koştururken Merve'de,

İbrahim, insanlara haccı haber vermede,

Âdem'i göreceksin, o Cebel-i Rahme'de;

Açtıkça göreceksin, o gönül gözlerini;

Arafat kumlarında, Peygamber izlerini.

 

Ey! Beytullah yolcusu, tevekkül âbidesi;

Söküp attın içinden, artık hevâ hevesi.

Şimdi ''zikrullah' diyor, bedenin her zerresi;

Var git artık rehberin, İlâhi Kelâm olsun

Gurbet elden sılaya, binlerce selâm olsun.

 

Cengiz Numanoğlu (2000)