Çocukluğa Özlem!

 Çocukluğa Özlem!

 

Bakma öyle şaşkın şaşkın gözlerime çocuk!

Bizi de sardılar patiska kundaklara

Bizim için de yapıldı loğusa şerbetleri

Kırk uçurmalar, diş buğdayları

Biz de uyuduk göğsünde anamızın

En masum uykuları…

 

Biz de ağladık olur olmaz şeylere

Mızıkçılık yaptık oyunlarda

Canımız sıkıldı, üzüldük yenilince

Oysa ne ağır yenilgiler alacaktık sonra

Ne çok aşklarda yanacaktı canımız

En zor kazanılan oyun… Hayatmış!

Sonra anladık…

 

Gösterişli kutlamalar olmasa da

Bizde üfledik yaşgünlerinde mumlu pastalara

Küçük ellerimizle alkışladık sönünce

Bilmiyorduk ki ne çok mumlar yakacaktık sonra

İmkansız düşler için

Ellerimiz kaç kez boş kalacaktı

Sonra anladık...

 

Bizde çizdik sayfalara

Mutlu bir ev, yanına agaç, mavi bulutlar

Oysa yanyana ama çok uzak

Hayatlar varmış yaşanan

Evler mutlu degilmiş her zaman

Gri de olurmuş bulutlar!

Sonra anladık...

 

Biz de ter içinde oynadık sokaklarda

Düştük, bizim de yaralandı dizlerimiz

Üfleyince hemen geçmiyormuş meğer tüm yaralar

Hastalıklar, dermansız dertler

Ölüm diye bir şey varmış!

Sonra anladık...

 

Bakma öyle şaşkın şaşkın gözlerime çocuk

Yaklaş, tut ellerimden!

Beni de al götür çocukluğuna

Çok yoruldum büyümekten...

.....................

Aysun Irmak Borteçin