Buldum

Bir an kayboldun gibi... Yaşadım kıyameti,

Yoruldun ama buldun, ey kalbim emaneti…

 

Yeniden su yürüdü, dalıma yaprağıma,

Bir bakışın can verdi, kurumuş toprağıma…

 

Çiçeğe durdu kalbim, içtim parmaklarından,

Göz çeşmem suya erdi, sevda kaynaklarından…

 

Bir aydınlık denizin, sonsuz derinliğinde,

Yüzüyorum gözünün, yeşil serinliğinde…

 

Bir ışık bir kelebek, biraz çiçek biraz kuş,

Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş…

 

Soluğum bir kuş gibi, uçuyor ellerine

Kapılıp gidiyorum, saçının sellerine…

 

Gözlerinden göğüme, sayısız yıldız akar,

Bir gülüşün içimde, binlerce lamba yakar…

 

Bir kurtuluştur o an, çağrılsa senin adın,

Sesin ne kadar sıcak, sesin ne kadar yakın…

 

Tabiat bir bembeyaz, gelinlik giymiş gibi,

Yüzüme kar yağıyor, sanki elinmiş gibi…

 

Sensiz geçen zamanı, belli yaşamamışım,

Sensizlik bir kuyuymuş, onu aşamamışım…

 

Bir yol buldum öteye, geçerek gözlerinden,

İşte yeni bir dünya peygamber sözlerinden…

 

Ölüm bize ne uzak, bize ne yakın ölüm,

Ölümsüzlüğü tattık, bize ne yapsın ölüm…

 

Şair: Erdem Beyazıt