Hazret-İ Ebû Bekir’in Kefeni

 Hazret-İ Ebû Bekir’in Kefeni

 

Bilâl-i Habeşî Radıyallahü Anh Hazretleri, Resûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem’in vefâtından sonra, mü’minlerin annesi Âişe-i Sıddıka Radıyallahü Anhanın evinin önüne gidip kapısını çalar.

Âişe-i Sıddıka Radıyallahü Anha vâlidemizin içerden ağlayarak şöyle dediğini işitir:

“- Ayrılık ateşiyle yanan kalbin kapısını çalan kim?”

“- Resûlullahın hizmetçisi Bilâl Radıyallahü Anh... Resûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem’in ayrılığı ile nasılsınız?”

“- Ey Bilâl! Sudan uzakta kalan balığın hâli nasıl olur? Bu gece rüyada gördüm ki, Resûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem gökyüzünde meleklerle dolaşıyordu. Nereye gittiğini sordum. Babam Ebû Bekr-i Sıddık’ın rûhunu karşılamaya gittiğini buyurdu!”.

Hazret-i Bilâl Radıyallahü Anh, Ebû Bekr-i Sıddık Radıyallahü Anh’ın yanına giderek, Âişe Radıyallahü Anha vâlidemizin rüyâsını anlatır.

Hazret-i Ebû Bekir Radıyallahü Anh buyurur ki:

“- Allahü Teâlâ’ya yemin ederim ki, dün gece ben de aynı rüyayı gördüm. Git kızım Âişe Radıyallahü Anh’ayi bana çağır, son bir defa daha beni görsün!”

Bu konuşma devam ederken Âişe Radıyallahü Anh vâlidemiz içeri girerek der ki:

“- Babacığım, işte temiz bir kefen getirdim!”.

“- Yavrum o kefeni bırak! Müslüman olduğum gün üzerimde bulunan elbisemi bana kefen yapın! Çünkü çok zamanlar, Allahü Teâlâ sevgisinin verdiği korku ile ağlar, gözyaşımı o elbiseye sürerdim. Allah’ü Teâlâ, o gözyaşlarımın hürmetine belki bana rahmet eder!”.