Yâ Rab! Yâ Rab!

 Yâ Rab! Yâ Rab!

 

Ne esir-i taht ne de tâc olayım,

Ne de muhtacına muhtaç olayım!

Muhtaçlara muhtaç etme beni yâ Rab!

Bir tek sana muhtaç olayım…

 

Muhanetin derdi çok zordur çok zor,

Muhanetten iş bitirmeyi istemek ateşten kor…

Ne derdim varsa hepsinin sende dermanı var;

Koyma beni dâra düşürme beni zâra Allah’ım!

 

Razzak’sın, Kâdiri Mutlak’sın, Rahman’sın ve Rahim

Ahrette şefaatçim olsun; Rasulün Muhammed habibin İbrahim;

Yolundan ayırma beni; Allah’ım her daim;

Kurda kuşa yem etme beni yâ Rab!

 

Günahım çok; nefse şeytana çok kanarım;

İman temeli sağlam; lakin amelde akmayan bir pınarım;

Sen bana kulum demeyi buyur; ben Cehennem, de olsa yanarım;

Kulluğundan insanlıktan zerre ayırma beni yâ Rab!

 

Habibine ümmet doğdum öyle de öleyim;

Huzuruna şehadet şerbetini içip de geleyim;

Kanımı canımı kabul buyur, yoluna kurban olayım;

Beni doğru yoldan ayırma yâ Rab!

 

Oradan oraya savruldum sanki bir saman gibi;

Yandıkça yandım tüttüm duman gibi;

Sen yardım etmezsen halimi bilirim yaman gibi;

Beni bana şeytana ortalığa bırakma yâ Rab!

 

Âlemlerin rabbi sen hâlıkı sen sana ortak yoktur;

Cennet’de Cehennem’de senindir ve de haktır;

Ve bu günahkârın isyanı günahı çoktur;

Rasulüne Hira da gösterdiğin rahmet deryana beni de daldır yâ Rab!

 

Aslında bilirim beni, ben temizdir özüm;

Rızan ile olsun, her hareketim her sözüm;

Göster bana derinleri, açılsın gönül gözüm;

Senden başka kimim var benim yâ Rab!

 

Mustafa ÖZGÜL (Temmuz 2001)