Ne Seninle Ne Sensiz
Ne Seninle Ne
Sensiz
Zaman bir su
gibi akıp geçiyor
Önüne bent
kurup tutamıyorum
Gönül
havalanmış aşka uçuyor
Ardından bir
kurşun atamıyorum.
Hasret
hançerini bilerken canda
Vuslat
uykusuna yatamıyorum
Gözlerim
yoldadır gönül hicranda
Düşleri
gerçeğe katamıyorum
Ruhum
çaresizlik girdaplarında
Çırpınıp
duruyor kaçamıyorum
Yüreğim
aşkın ay tutulmasında
Aklın
ışığını saçamıyorum.
Gönlümün
ufkunu sardı bu melal
Doğruyu
yanlışı seçemiyorum
Uzanmış
önüme umutla hayal
Onları
çiğneyip geçemiyorum.
Çığ düştü
içime kaldım altında
Kesildi
nefesim tıkanıyorum.
İmdatlarım
yankılanır dağlarda
Uzanan
elleri tutamıyorum
Ne kadar
çırpınsam kanadım kırık
Yaralı
teleğim uçamıyorum
Güldüğüme
bakma içerim buruk
Kilitli
kafesim açamıyorum
Ömrümü ömrüne
edemedim eş
Geceyi
gündüze katamıyorum
Ay çekip
gitmeden doğmuyor güneş
Ne senle, ne
sensiz yapamıyorum…
Melâhat
Çetinkaya
Yorumlar
Yorum Gönder