Hz. İsa Aleyhisselâm’ın Ahmaktan Kaçması

Hz. İsa Aleyhisselâm’ın Ahmaktan Kaçması

Bir gün Hz. İsa Aleyhisselâm, arkasından vahşi bir aslan kovalıyormuş gibi, dağa doğru bütün gücüyle koşar. Adamın biri de peşinde koşarak kendisine yetişir. Neden böyle kaçtığını sorar.

Hz. İsa Aleyhisselâm acelesinden, adamın sorusuna cevap veremez. Adam bir müddet daha arkasından koştuktan sonra,

“– Allah için biraz dur da neden böyle kaçtığını söyle. Çünkü arkanda ne bir düşman var ne de bir vahşi hayvan var.” dedi.

Hz. İsa Aleyhisselâm:

“– Beni oyalama, yürü işine git. Ben bir ahmaktan kaçıp kurtulmak için böyle koşuyorum.” Der.

Adam hayretler içinde:

 “– Ya Hz. İsa Aleyhisselâm! Körlerin gözlerini, sağırların kulaklarını açan sen değil misin?” diye sorar.

Hz. İsa Aleyhisselâm:

 “– Evet” diye cevap verir.

Adam:

“– Ölüye ismi azam okuyup dirilten sen değil misin? Der.

Hz. İsa Aleyhisselâm:

“– Evet” der.

Adam:

“– Topraktan kuşlar yapıp onları canlandıran sen değil misin?” diye sorar.

Hz. İsa Aleyhisselâm:

“– Evet, benim” der.

Adam bütün merakıyla:

“– Peki, öyleyse neden böyle kaçıyorsun? Bunca mucize sana gelmişken neden korkuyorsun? Diye sorunca.

Hz. İsa Aleyhisselâm:

“– O, en yüce ismi azamı sağıra okudum, Allah’ın izni ile kulağı duydu. Köre okudum, gözleri açıldı. Kayalık dağa okudum, dağ çatladı. Ölmüş birine okudum, dirildi. Fakat ahmağın gönlüne şefkatle yüz binlerce kere okudum, bir faydası olmadı. Ahmaklık huyundan vazgeçmedi. Onun için kaçıyorum.”

Soruyu soran adam;

“– İsmi azamın ahmağa tesir etmemesinin hikmetini nedir?” Deyince.

Hz. İsa Aleyhisselâm:

“– Ahmaklık Allah’ın bir kahrıdır. Hastalık, körlük, sağırlık bir beladır, kahır değildir. Hastalığa, belaya uğramış kimseye acınır. Ahmak olan kimse başkasına acı verir incitir.”

Der.