Gâh Olur Mülk-İ Cihana Hân İder Gönlüm Beni

Gâh Olur Mülk-İ Cihana Hân İder Gönlüm Beni

Gâh olur mülk-i cihana hân ider gönlüm beni,

Geh döner şehr-i gama derbân ider gönlüm beni.

(Zaman olur dünya mülküne sultan eder gönlüm beni,

Bazen de döner gam şehrine kapıcı eder gönlüm beni.)

Gâh olur can mülkünü ma’mur ider mimar-ı dil,

Geh harab idüb yıkar viran ider gönlüm beni.

(Zaman olur gönül mimarı can mülkünü mamur eder,

Bazen de yıkar viran eder gönlüm beni.)

Gâh vaslı fikri der gâhi dönüp hicran anar,

Gâh şâd ider gehi giryân ider gönlüm beni.

(Zaman olur kavuşmayı düşünür, bazen dönüp ayrılıktan söz açar,

Bazen sevindirir, bazen de ağlatır gönlüm beni.)

Gâh olur anlar rumûzı kâinatı serteser,

Gâh olur bir nutkı yok hayvan ider gönlüm beni.

(Zaman olur kâinatın sırlarını baştan başa anlar,

Bazen de sözü olmayan hayvan eder gönlüm beni.)

Gâh olur bir katre eyler belki kem bir katreden,

Geh telâtumlar urup umman ider gönlüm beni.

(Zaman olur bir damla eyler, belki de küçük bir damladan,

Bazen de dalgalar vurup okyanus eder gönlüm beni.)

Gâh olur âh ateşiyle âlemi oda yakar,

Gâh olur yaş dökmeğe bârân ider gönlüm beni )

(Zaman olur ah ateşiyle âlemi ateşe yakar,

Bazen de gözyaşı dökerek yağmur eder gönlüm beni.)

Gâh olur bir zerre-i nâçizden kemter kılur,

Geh döner hurşid-veş Rahşan ider gönlüm beni.

 (Zaman olur önemsiz bir zerreden daha aşağı tutar,

Bazen de güneş gibi aydınlık eder gönlüm beni.)

Gâh olur kim künc-i gamdan çıkmayup eyler karar,

Gâh olur her yana sergerdân ider gönlüm beni.

(Zaman olur dert köşesinden çıkmayıp, orada kalır,

Bazen de her yana şaşkın serseri gibi gezdirir gönlüm beni.)

Gâh olur hande eyler gülşen içre gül gibi,

Gâh olur bülbül gibi nâlân ider gönlüm beni.

(Zaman olur gül bahçesinde gül gibi güldürür,

Bazen de bülbül gibi inletir gönlüm beni.)

Gâh virür atlas abâ hem başıma zerrin külâh,

Geh kalender eyleyüp üryan ider gönlüm beni.

(Zaman olur bana atlas elbise başıma da altın külah giydirir,

Bazen de kalender eyleyerek çıplak gezdirir gönlüm beni.)

Gâh mest olup içürür bana aşkın cür’asın,

Geh gubar-ı gam virüp hayran ider gönlüm beni.

(Zaman olur mest olup bana aşkın yudumunu içirir,

Bazen de gam tozu verip şaşkın eder gönlüm beni.)

Gâh olur serkeşlik eyler başına sultan olup,

Gâh olur bir bende-i ferman ider gönlüm beni.

(Zaman olur âsilik yapar başına buyruk olup,

Bazen de bir fermanın kölesi eder gönlüm beni.)

Gâh olur nazm-ı Nizami’den Muhibbi dem urur,

Gâh bir harften anlamaz nâdân ider gönlüm beni.

(Zaman olur Muhibbi, Nizami şiirinden dem vurur,

Bazen de bir harf anlamayan cahil eder gönlüm beni.)

Kanuni Sultan Süleyman "Muhibbi" (1494 - 1566)