Bütün Yollar Kapanınca, Yeri Göğü Yaratana Sığın...

Bütün Yollar Kapanınca, Yeri Göğü Yaratana Sığın...

Dr. İşân Hüseyni, Pakistanlı idi.

Yaptığı büyük hizmetlerden dolayı ödül almak için uluslararası bir konferansa gidiyordu. Uçağa bindi...

Ancak havada bir arıza olmuş ve yıldırım çarpması sonucu uçak en yakın havaalanına inmek zorunda kalmıştı.

Bir sonraki uçak 16 saat sonra kalkacaktı.

Sinirlendi ve o toplantıya muhakkak yetişmem lazım,

16 saat bekleyemem diye sinirlenerek bağırdı.

Görevliler gideceği şehrin 6 saat uzaklıkta olduğunu ve isterse araba kiralayarak gidebileceğini söylediler.

Acele yola çıktı ama aksilik bu sefer de yolda şiddetli yağmurdan göz gözü görmez olmuş ve selden dolayı araç gidemez olmuştu.

Yol kenarında eski bir evin kapısını çalıp hızla içeri girdi.

Yaşlı bir kadın içeride oturuyordu.

Süratle ona; “Telefonu verir misin? Telefon etmem lazım!” dediğinde...

Kadın tebessüm ederek dedi ki: Görmüyor musun evladım ne telefonu. Burada ne telefon ne de elektrik var. Geç az dinlen ve az yemek ye çay içip dinlen. Sonra düşünürsün bu işleri...

Adam çaresiz az ısınarak yemek yedi ve çayını yudumlarken yaşlı kadın namaz kılıp uzun uzun dualar etti.

Dikkatle baktığında kadının bir beşiği salladığını ve beşikte çok küçük bir bebeğin hareketsiz durduğunu gördü.

“— Kimin bu bebek anacığım? Hayırdır bu kadar uzun ağlayarak dua ettin.”

“— Hem annesi hem de babasından yetim olan torunumdur. Ağır hastalığı var. Bölgedeki hiçbir doktor çaresini bulamadı. Dediler ki: İşan Hüseyni adlı bir doktor var. Çaresi ondadır. Ancak çok uzakta olduğundan birkaç gündür Allah’ü Teâlâ’ya dua ediyorum ki Allah bu bebeğin işini kolaylaştırsın.

Doktor Hüseyni ağlayarak dedi ki:

“— Kalk anacığım. Allah senin duanı kabul etti. Senin duan yıldırımlar çaktırıp uçağı yere indirdi. Seller akıttı ve sonunda beni size ulaştırdı. Dr. İşan Hüseyni benim. Allah’ü Teâlâ’nın, kullarına isteğini ulaştıracağına kalpten iman ettin!”

Bu hikâyede ibret alınacak çok şeyler var:

Allah’ü Teâlâ Kur’an-ı Kerim’inde Buyuruyor:

“(Ey Muhammed!) De ki: Duanız olmasa, Rabbim size ne diye değer versin!” (Furkân-77)

Kullarım, beni senden sorarlarsa, (bilsinler ki), gerçekten ben (onlara çok) yakınım. Bana dua edince, dua edenin duasına cevap veririm. O hâlde, doğru yolu bulmaları için benim davetime uysunlar, bana iman etsinler. (Bakara-186)

Allah’ü Teâlâ vardan yok eder, yoktan var eder. Yeter ki biz kullar samimi ve ihlâslı olalım. Sırasıyla ‘İmana, ilime, amele ihlâs ve ihsana’ sarılalım.