Merhamet Edene Merhamet Edilir

Merhamet Edene Merhamet Edilir

Büyük bir zatın talebesi, bir camide akşam namazını kılar. Orada garip birisinin, namazını kılıp dua ettiğini görür. Onun hâli dikkatini çeker, yanına yaklaşır, selam verir. Bir ihtiyacı olup olmadığını sorar.

Garip kişi, “İhtiyacım yok” der gibi bir işaret yapar. Ama görünüşü çok perişan olduğu için, o talebe, “Belli ki bu, hâlini söylemeyen cinsten” diye düşünür ve ısrar eder, “Lütfen söyleyin, bir yardımımız dokunabilir mi?” der.

O kişi, talebenin samimiyetle sorduğunu görünce, “Bir ekmek parası varsa iyi olur!” der.

Talebenin ciğeri sızlar, cebindeki paraların hepsini çıkarıp, hiç saymadan ona verir.

Evine vapurla gidebilmek için bilet almaya gider, ama cebinde bir kuruş kalmamıştır. Ne yapacağını şaşırır, Allah’ü Teâlâ’ya tevekkül ederek gemiye biner. Biletçiye, “Bugün bilet alamadım. Söz, yarın iki bilet vereceğim. Bana izin ver de geçeyim!” der.

Biletçi de, “Estağfurullah kardeşim, ben seni tanıyorum, geç bakalım!” der. Ertesi gün iki bilet getirip verir.

Allah’ü Teâlâ, kendisine sığınana bir çıkış kapısı açar. Yeter ki o şefkat, o merhamet içimizi yaksın!

Çünkü Peygamber efendimiz, “Merhamet etmeyene, merhamet edilmez, acımayana acınmaz!” buyuruyor.

Biz acırsak, bize de acırlar. (Alıntı)