Lâ Havle Velâ Kuvvet

Lâ Havle Velâ Kuvvet

 

Güç ve kuvvet ancak Allah Teâlâ'ya mahsustur.

"Allah Teâlâ'ya âsi olmak ve günah işlemekten dönüş, ancak Allah Teâlâ'nın verdiği ismet (günahlardan uzak olma hâli) ile, O'na itâate kuvvet ve iktidar da, ancak O'nun yardımı ile hâsıl olur." demektir.

Asıl söyleniş şekli:

Lâ Havle Velâ Kuvvete İllâ Billâh'tır (Buharî, Ezan, 7; Müslim, Salât, 12).

Kur'ân-ı Kerim'de ise: "Lâ Kuvvete İllâ Billâh" şeklinde geçmektedir (el-Kehf,18/39).

Lafız itibariyle kısa fakat anlam itibariyle çok kapsamlı olan bir zikir ve duâ cümlesi olup Peygamberimizin ifadesiyle:

"Cennet'in hazinelerinden bir hazinedir" (Tirmizî, Daavât, 57, 119).

Bu kısa ve özlü cümle, müezzin ezan okurken, namazlardan sonra, bir yolculuk esnasında, yolculuk dönüşünde veya yapılan herhangi bir hayırlı iş ve amelden sonra veyahut da herhangi bir zaman ve mekâna bağlı olmaksızın uygun olan her yer ve zamanda bizzat Peygamber Efendimiz tarafından okunmuş ve Ashâba da tavsiye edilmiştir.

Ömer b. Hattâb Radiyallahü Anh, bu cümle ile ilgili olarak şöyle demiştir.

Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem:

“Müezzin, ‘Allahu Ekber, Allahu Ekber’ dediği vakit sizden biriniz Allahu Ekber, Allahu Ekber" der; sonra müezzin ‘Eşhedü en lâ ilâhe illallah’ dediği vakit o da ‘Eşhedü en lâ ilahe illâllah’ derse, sonra müezzin ‘Eşhedü enne Muhammeden Rasûlullah’ dediği vakit, o da ‘Eşhedü enne Muhammeden Rasûlullah’ der. Müezzin ‘Hayye alessalâh’ dediği vakit o da ‘Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh’ der. Sonra müezzin ‘Hayye alelfelâh’ dediği vakit o da ‘Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh’ derse, sonra, ‘Allahu Ekber, Allahu Ekber’ dediğinde o da ‘Allahu Ekber, Allahu Ekber’ derse, sonra müezzin ‘Lâ ilâhe illallah’dediği vakit, o da bütün kalbiyle La ilâhe illallah’ derse, Cennete girer buyurdular." (Müslim, Salât, 12).

Ashabdan Abdullah İbn Zübeyr de, her namazın sonunda, selâm verdiği vakit, şöyle derdi:

"Allah'dan başka hiç bir ilâh yoktur. Yalnız O vardır. Şeriki yoktur; mülk O'nundur, hamd da O'na mahsustur. Hem O, her şeye kâdirdir. Güç ve kuvvet ancak Allah'a mahsustur. “Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh”. Allah Teâlâ'dan başka hiç bir ilâh yoktur. Biz de ancak O'na ibâdet ederiz. Nimet O'nun, fazilet O'nun, güzel senâ (övgü) da O'nundur. Kâfirler patlasa da, dinde samimi olarak Allah'tan başka ilâh yoktur deriz."

İbn Zübeyr Radiyallahü Anh: "Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem, her namazın sonunda bunlarla tehlil yapardı." demiştir. (Müslim, Mesacid, 139).

Ebu Mûsâ Radiyallahü Anh da konu ile ilgili olarak şöyle demiştir:

"Bir sefer esnasında Hz. Peygamber Sallallahü Aleyhi Vesellem'le beraberdik. Biz, yüksek yerlere geldiğimizde tekbir getiriyorduk. Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem, bunun üzerine şöyle buyurdular:

"Ey insanlar! Sesinizi fazla yükseltmeyin. Siz, sağır veya gâib olan birine seslenmiyorsunuz. Sonra benim yanıma geldi. Ben ise, kendi kendime ‘Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh’ diyordum. Bunun üzerine: Ey Abdullah b. Kays ‘Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh’ demeye devam et. Çünkü o, cennet hazinelerinden bir hazinedir." Buyurdular. (Buhârî, Daavât, 50, 67).

Yine Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem, Kur'ân'dan fazla bir şey bilmediğini ve kendisine, okuyabileceği bir duâ söylemesini isteyen birisine "Sübhânallâhi, velhamdü lillâhi, velâ ilâhe illallâhu vallâhü ekber, velâ havle velâ kuvvete illâ billâh." duâsını okumasını söylemiştir (Nesâî, İftitah, 32).

Enes b. Mâlik tarafından rivâyet edilen bir hadiste Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: "Evinden çıkarken, şu duâyı okuyan kişiye bu duâ kâfidir. O adam muhafaza altına alınır. Şeytan da o adamdan uzaklaşıp bir kenara çekilir. O duâ: Bismillâhi tevekeltü alallâhi lâ havle velâ kuvvete illâ billâh'tır" (Tirmizi, Daavât, 34).

‘Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh’ duâsının okunduğu bir başka yer de Hacerül-Esved'in karşısıdır. (İbn Mâce, Hacc, 32). (Ayrıca bk. İstircâ').

 

Sorularla İslâmiyet: Ahmet GÜÇ