Ne Gelir Elden

 Ne Gelir Elden

 

Öldüğünü duydum garip bir kulun,

Selâlar verildi, minarelerden.

Gelmişti sonuna gittiği yolun,

Vedalar edildi, ne gelir elden…

 

Soyuldu elbise, yıkandı beden,

Vücuda sarıldı, beyaz bir kefen,

Kokular serpildi, miski amberden,

Helallik alınır, ne gelir elden…

 

Sonra omuzlarda gezipte durdu,

Yavaşça musalla taşına kondu,

Sureyi şerifler bir bir okundu,

Kabre konuldun ne gelir elden…

 

Ellerde kürek savrulur toprağın,

Her bir atışta sönüyor ışığın,

Bırakır seni sevdiğin aşığın,

Kapandı mezarın, ne gelir elden…

 

Münker Nekir sualler okuyacak,

Ağzın mühürlü amel konuşacak,

Ruh, ya arşa ya da siccine ulaşacak,

İnşallah! Koca bir ‘KEŞKE’ çıkmaz dilden…

 

Adem Akarsu