Peygamberlerin Dünya Hayatına Bakışları

 Peygamberlerin Dünya Hayatına Bakışları

 

Ey Aziz Kardeşim!

 “- Bizden önce bu dünyadan peygamberler de geçti… ‘Acaba onlar nasıl yaşadı, nasıl hareket ettiler?’ diye soracak olursan; cevaben deriz ki:

Peygamberler gerçi dünyaya mâlik oldular ama kabul etmediler, saklayıp gönül vermediler. Nimetlerinden faydalanmadılar. Allahu Teâlâ her ne verdiyse, onlar da hak yoluna verdiler ve kendileri arpa ekmeği yediler ve aba giyindiler.”

Peygamberlerin hikâyelerini işitmedin mi?

Halil İbrahim Peygamber Aleyhisselâm, bir kere:

“- Allah senden razı olsun!” diyene bir deve verdi.”

“- Kâbe’yi yaptı, konuklarına çeşit çeşit yemekler yedirir, kendisi arpa ekmeği yerdi…”

Süleyman Peygamber Aleyhisselâm kaftan kafa hükmederdi. Bütün cihanın padişahı idi. İnsanlar, cinniler, vahşi hayvanlar ve kuşlar onun eli altında olmasına rağmen kendisi, zembil örer geçimini onunla kazanır, Aba giyerdi…

Gerçi bu peygamberlere dünya verildi ama, dirliklerinde böyle idiler…

Süleyman Nebi Aleyhisselâm, bir gün saltanat ve azametle havada tahtına oturup rüzgâr onu taşırken. Bir fakir kişi de bir ağaç altında ibadet ederdi.

Süleyman Aleyhisselâm, bunun bulunduğu yerden geçerken o âbid zat kendisine baktı ve azametini görünce:

“- Yâ Süleyman Aleyhisselâm!” dedi.

“- Hak Teâlâ sana ne büyük bir azamet vermiş ki, tahtını havada kuşlar gibi yürütüyorsun!” der.

Süleyman Aleyhisselâm, bu kişinin yanına iner ve aralarında şöyle bir konuşma geçer:

“- Ey Allah'ın kulu. Sana bir şey söyleyeyim mi?”

“- Buyur yâ Süleyman Aleyhisselâm!”

“- Sen ne zaman kalbinden sıdk ile aşk ile bir kere ‘SÜBHANALLAH’ desen ve bu Allah’ü Teâlâ indinde kabul olsa, benim bütün saltanatımdan daha âlâdır. Benim sultanlığımın zevali vardır, fânidir. Hâlbuki, senin o tesbihinin ecri bâkidir, asla fâni olmaz ve âhirette hazır bulursun…”

Kaynak: Müzekki'n Nüfus