İyilik Ve Kötülük

Vâbisa ibni Ma’bed Radıyallahu Anh diyor ki:

Rasûlullah Sallallahu Aleyhi Vesellemi ziyarete gittim. İçimdeki niyetim de bugün Rasûlullah Sallallahu Aleyhi Veselleme iyilik ve kötülük adına ne kadar bilgi varsa hepsini sormaktı.

Huzuruna gittiğimde baktım ki insanlar etrafını çevirmiş, kalabalık bir grup vardı. Ben de insanların omzunu yara yara onun yanına kadar gittim. Bu sefer rahatsız olanlar:

“- Vâbısa, uzak dur!” diye sitem ettiler.

Herhâlde Ashab-ı Kiramın bir kısmı da Rasûlullah’a böyle yaklaşmakta olan birinden şüphe etmiş olacaklar ki:

“- Arkadaşlar, ben Vâbısa’yım. Korkmayın, Rasûlullah’tan daha çok kimseyi sevmiyorum!” dedim.

Bunun üzerine Rasûlullah Sallallahu Aleyhi Vesellem:

“- Vâbısa, yaklaş bakalım!” buyurdu.

Ben de bundan cesaret bularak Rasûlullah aleyhisselama yaklaştım ve oturdum. Dizimi mübarek dizlerine değdirecek kadar yanına yanaştım.

Bana buyurdu ki:

“- Vâbısa, söyleyeyim mi sana neden gelmek istediğini yoksa sen mi soracaksın?”

“- Buyur, sen söyle ya Rasûllah!” dedim.

O:

“- Sen iyilik ve kötülük hakkında bilgi öğrenmek için geldin!” buyurdu.

Ben de:

“- Evet ya Rasûlullah, bu iki konuyu sormak için geldim!” diye karşılık verdim.

Rasûlullah Sallallahu Aleyhi Vesellem üç parmağını omzuma koydu ve buyurdu ki:

“- Vâbısa, sen kendine sor. İyilik kalbinin rahat ettiği şeydir. Kötülük de kalbini ezen ve bir türlü yer bulamayan şeydir. İnsanlar sana ne kadar olur derse desinler sen kalbine danış!”

(Darimi Sünen-i Darimi Tercemesi)