Canını Kurtarmak İçin Yapılan Kelime-i Şehadet Makbul Değildir

 Canını Kurtarmak İçin Yapılan Kelime-i Şehadet Makbul Değildir

1912-1913 Balkan Savaşlarında Yunan ve Bulgar komitacılarınca Trakya’nın her köşesindeki köyler, Müslümanlara ait kutsallar (camiler, mezarlıklar vb…) yakılır yıkılır, harap hale getirilir. Halkın canı ve malının hiçbir güvencesi kalmaz. Çoluk çocuk, kadın kız gözetilmeksizin kıyımlar, tecavüzler birbirini izler. Ölenler nehirlere, su kuyularına atılmaktadır.

Osmanlı askerleri bir çete lideri Bulgar komitacıyı zorla yakalayarak Osmanlı Paşası’nın huzuruna getirirler.

Yüzlerce sivili katleden bir çok kadına tecavüz eden; azılı katil idam edileceğini anlayınca Paşa’nın huzurunda Kelime-i Şehadet getirmeye başlar.

Ferasetli Paşa gülümseyerek:

“- Sen gerçekten Müslüman oldun mu?” Der.

Azılı katil kekeleyerek:

“- Evet, efendim!” Der.

Paşa askerlere emir vererek bir göz işareti yapar.

“- Bunu önce sünnet edin, sonra da azad edin!”

Askerler:

“- Başüstüne komutanım!” diyerek azılı çete liderini bir kayalığa götürürler.

Önce kılıçla bağırta bağırta sünnet ederler. Sonra da kellesini uçurarak idam ederler.

            Askerlerden biri geri gelince Paşa’ya azılı katilin “Kelime-i Şehadet getirdiğini; neden idam edildiğini” sorar.

            Paşa gülümseyerek:

          “- O kefere bizim yanımıza gelirken idam cezasına çarptırılacağını biliyordu. Canını kurtarmak için Kelime-i Şehadet getirmeyi koz olarak kullanmak istedi. Canını kurtarmak amacıyla yapılan Kelime-i Şehadet makbul değildir. Keşke biz yakalamadan; kendi teslim olsa; pişmanım dese ve gönülden gelerek Kelime-i Şehadet getirseydi, o zaman affederdik…” cevabını verir.

            Şimdi de askerlerimizin zorla yakaladığı vatan haini teröristler; orman yakan; kasıtlı yangın çıkaran; sabotaj yapan, devlet malına zarar veren hainler, derhal idam edilmelidir. Bu alçaklardan kurtulmanın başka yolu yoktur. Kamu vicdanının da başka türlü tatmin edilmesi mümkün değildir.