Namaz Kılmak, Allah’ü Teâlâ’nın Huzurunda Durmak Demektir

 Namaz Kılmak, Allah’ü Teâlâ’nın Huzurunda Durmak Demektir

 

Namaz kılmak, Allah’ü Teâlâ’nın huzurunda durmak demektir. Namazda kalbin kötülüklerden temizleneceği, Kur’an-ı kerimde bildirilmektedir. Zira kötülüklerden temizlenmemiş bir kalb ile, Allah’ü Teâlâ’nın huzuruna çıkılamaz. Namazın büyük ve önemli bir ibadet olduğu, şartlarının çokluğundan anlaşılmaktadır. Ayrıca, vacibleri, sünnetleri, müstehabları, mekruhları, müfsidleri de bunlara eklenirse, kulun Rabbinin huzurunda nasıl bulunması lazım geldiği daha iyi anlaşılır.

 

İnsan, aciz, güçsüz, zavallı bir mahlûktur. Her nefeste, kendisini yaratan Allah’ü Teâlâ’ya muhtaçtır. Bunun için namaz kılmak, kul ile Rabbini ayıran ve kula haddini bildiren bir ibadettir.

İmam-ı Gazali hazretleri buyuruyor ki: “Nice abdest alanlar vardır ki, abdesti güzel almaz ve nice namaz kılanlar vardır ki, hudu ve huşu ile kılmazlar. Eğer kendini karınca ısırmış olsa, namazı bırakıp o karınca ile meşgul olurlar. Hâlbuki Allah’ü Teâlâ’nın azametini bilenlerin, ellerini ve ayaklarını kesmiş olsalar hiç direnmezler. Zira onların ibadetleri Allah’ü Teâlâ içindir.

Allah’ü Teâlâ’nın huzurunda duran kimse, Onun heybet ve azametini bildiği, tefekkür ettiği kadar huşu eder, korkar. Hükümdarlardan birinin huzurunda bir kişiyi akrep sokar, o da sabreder, hükümdara hürmet için hiç hareket etmez. Ya heybet ve azamet sahibi olan Allah’ü Teâlâ’nın huzurunda duranın hali nasıl olmalıdır? Elbette Allah’ü Teâlâ’nın huzurunda, daha ziyade huzur ve huşu gerektirmektedir.”

 

İnsanın şerefi, kıymeti, ilmi ve edebi ile ölçülür. Allah’ü Teâlâ’ya karşı edebi gözetmeyen bir kimse, kullara karşı da edebli olamaz, onlara şefkat ve merhametle yaklaşamaz. Allah’ü Teâlâ’ya karşı edeb ise, Onun emirlerini yapmak ve yasak ettiklerinden de sakınmaktır. Zira edebi gözetmeyen, Allah’ü Teâlâ’nın rızasına kavuşamaz…

Kaynak: https://islamisite.wordpress.com