Hz. İsa Aleyhisselâm ve Kötürüm Adam

 Hz. İsa Aleyhisselâm ve Kötürüm Adam

 

İsa Aleyhisselâm bir ağacın altında kendinden geçmiş bir halde dua eden birini görür. Dikkatlice baktığında adamın ayakları tutmayan bir kötürüm olduğunu anlar. Sonra iki gözünün de görmediğini fark eder.

Vücuduna dikkatlice baktığında ise cildinde baras hastalığı olduğunu görür.

Ama adam bütün bunlara rağmen ellerini kaldırmış mutluluktan uçacakmış gibi dua etmektedir:

“- Ey nice zenginlere vermediği nimeti bana ikram eden Rabbim! Sana ağaçların yaprakları sayısınca şükürler olsun!”

Hazret-i İsa Aleyhisselâm kötürüm adama yaklaşır:

“- Ayağın yürümüyor, gözün görmüyor; bedenin de sağlıklı görünmüyor? Buna rağmen çoğu zenginlere verilmeyen nimetlerin sana verildiğini düşünmekte, bunun için de büyük bir mutlulukla şükretmektesin. Hangi nimettir nice zenginlere verilmediği halde sana verilen?”

Kapalı gözleriyle sesin geldiği yana yönelen kötürüm adam şöyle der:

“- Efendi! Allahü teala bana öyle bir kalp vermiş ki, o kalple Onu tanıyorum. Öyle de bir dil vermiş ki, o dille de ona şükrediyorum. Hâlbuki dünyanın serveti elinde olan nice zenginler var ki, kalbinde Onu tanıma sevinci, dilinde de Ona şükretme mutluluğu yoktur. Ama gel gör ki, ayakları topal, gözleri kör, bedeninde hastalıklar bulunan bu kötürüm adama Rabbim, bu sevgiyi ihsan eylemiş, bu nimetin farkına varma tefekkürünü nasip eylemiş. İşte bunu düşününce kendimi tutamıyor ve: Nice zenginlere vermediği nimeti bana veren Rabbim! Sana ağaçların yaprakları sayısınca şükürler olsun! Diye teşekkür etmekten kendimi alamıyorum.”

Baş gözü kapalı da olsa kalp gözü açık olan bu adama yaklaşan İsa Aleyhisselâm:

“- Ver şu elini öyle ise!” Diyerek elinden tutar, eğilerek görmeyen gözlerinden öper.

Peygamberin dudaklarının değdiği gözler anında açılır. Karşısındakinin İsa Aleyhisselâm olduğunu görünce heyecanlanan

adam:

“- Sen şu ölüleri dirilten, hastalara şifalar bahşeden mucizelerin sahibi

Peygamber değil misin?” der. İsa Aleyhisselâm:

“- Belli olmuyor mu?” Deyince:

“- Gözlerimden belli oluyor da ayaklarımdan henüz belli değil”, der. Tebessüm eden İsa Aleyhisselâm:

“- Sen hele bir ayağa kalkmayı dene!”. Deyince:

Silkinen kötürüm adam dimdik ayağa kalkar. Ayakları üzerine dikilebildiğini anlayınca söylediği ilk sözü şu olur:

“- Ey Allah’ü Teâlâ’nın Nebisi, sendeki bu mucizeler de Ondan değil mi? Öyle ise izin ver de geç kalmayayım, Ona şükredeyim”, diyerek hemen yere iner, başını secdeye koyar ve der ki:

“- Rabbim! Seni tanıyan bir kalple, şükreden bir dil nimetinin şükrünü yapmaktan acizken, şimdi gören bir çift gözle, yürüyen iki de ayak lütfettin. Artık bilemiyorum nasıl şükretmem gerekiyor bu eşsiz nimetler karşısında?”

Bu sırada çevreden toplanan halk, gösterdiği bu mucizelerden dolayı İsa Aleyhisselâmın elini öpmek isterler.

Ama Allahın Peygamberi işaret eder:

“- Benim değil secdedeki şu kötürüm adamın elini öpün!”

Derler ki:

“- Onu secdeye indiren nimetlere biz baştan beri sahibiz. Ama hiçbirimiz onun duyduğu gibi bir mutluluk duymadık.”

Hazreti İsa bunlara şu cevabı verir:

“- Öyle ise tefekkür edin, siz de düşünün. Düşünen sahip olduğu nimetin farkına varır. Düşünmeyen ise kendisini mahrumiyette sanır!”