Alma Mazlumun Ahını!

Alma Mazlumun Ahını!

Aklın varsa kulak kabart, doğruyu söyleyen sese;

Ahirette işe yaramaz, dolu mide, dolu kese;

Âşık olma dünya fânî, hayallerse hep vesvese;

Doğru yolu bulmak zordur, nefis var iken herkeste,

“Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste…”

İnsan denen âdemoğlu, sanma ömrün bin yıl sürer,

Günah bir mikroba benzer, yer buldu mu hemen ürer,

Bilemezsin neler oldu, defterini felek dürer;

Can nedir ki bire gāfil, çıkar gider bir nefeste,

“Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste…”

Sanma ilim beyhûdedir, ilim öğren aklın varsa,

Vazgeçme hiç öğrenmekten, karanlıklar nûru sarsa,

Kurtuluş yok bir gün eğer aklın nefsine uyarsa;

Zır cahilden daha makbul, yontulmamış bir kereste;

“Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste…”

Mal ile mülk fayda etmez, sakın aldanma dünyaya,

Amca, dayı sağ olsun da, sakın dalma bir rüyaya,

Niyet cennet ise eğer, asla bulaşma riyâya;

Çıkarsın huzûra bir gün, durursun elleri beste;

“Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste…”

Yetimleri hem ağlatıp, riyâ ile hem ağlama,

Kul hakkını düşün bir an, her gün ciğerler dağlama,

Vazgeç debdebeden hemen; şan, şöhrete bel bağlama!

“Fakrın ile fahreyle” sen, Rasûl şefâati iste;

“Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste…”

Uyunur mu geceleri konu komşu aç yatarken?

Bir tarafta davul zurna, bir tarafta matem varken?

Birileri ballı börek, diğerleri soğan yerken?

Nasıl cevap vereceksin, bir gün cevap gerekirse?

“Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste…”

Hırsızlığın, arsızlığın; nerde Kur’ân’daki yeri?

Hiç kıymeti yok mu, nerde kutsal olan alın teri?

Bunca kul hakkına acep, çare var mı ey Seferî?

Pişmanlıklar fayda etmez, can çırpınırken kafeste;

“Alma mazlumun âhını, çıkar âheste âheste…”

ŞAİR: SEFERÎ (M. Nejat SEFERCİOĞLU)

26 Mayıs 2015, Girne