Buyur Ey Kulum!

Buyur Ey Kulum!

Musa Aleyhisselam bir gün:

“- Ya Rabbi! Ya Rabbi!” Diye diye seslendi.

Allah-u Zülcelal:

- Lebbeyk! Ya Musa! Diye cevap verdi.

(Lebbeyk; “Buyur, ben daima senin emrine hazırım’ manasındadır.)

Musa aleyhisselam buna çok şaşırdı ve:

“- Ya Rabbi! Ben benim, sen ise kudret ve azamet sahibi olan Allah-u Zülcelal’sin. Böyle olduğu halde bana 'Lebbeyk!’ diyorsun. Allah-u Zülcelal, Musa Aleyhisselama hitaben şöyle buyurdu:

“- Ya Musa! Ben, nefsim üzerine yemin ettim. Kullarımdan her kim:

“- Ya Rabbi! Diyerek, Beni rububiyetle anarsa, Beni kendine “Rabb kabul eder, kendisini de benim karşımda kul olarak görürse ben onlara ‘Lebbeyk! ’ diye cevap vereceğim.”

İşte, biz bu zayıflığımızla,

“- Ya Rabbi!” dediğimiz zaman, O Kudret ve Azamet sahibi olan Allah-u Zülcelal, “- Lebbeyk!” diye cevap veriyor.

Bunun üzerine, Musa aleyhisselam Şöyle sordu:

“- Ya Rabbi! Bu her kuluna karşı böyle midir yoksa sadece bana karşı mı böyle cevap veriyorsun? Ve yahut da sadece ibadet sahiplerine mi böyle diyorsun?”

Allah-u Zülcelal buyurdu ki:

“- Hayır, Ya Musa! Günahkârlara da böyle karşılık veriyorum”

Musa aleyhisselam yine:

“- Ya Rabbi! Taat ve ibadet yapanlara bu ibadetlerinden dolayı, 'Lebbeyk!’ diyorsun. Peki, günahkâr olan kullarına niçin “Lebbeyk diyorsun?” Diye sordu. Allah-u Zülcelal şöyle buyurdu:

“- Ya Musa! Ben, taat ve ibadet yapanların yaptıkları ibadetlerinden dolayı

‘- Lebbeyk! ’ der, fakat günahkâr olanlara; Lebbeyk demezsem, o zaman benim keremim (cömertçe affım) nerede kaldı?”