Dünyaları Verseler, Ahiret İle Değişmem!

Dünyaları Verseler, Ahiret İle Değişmem!

Mûsâ Aleyhisselâm Firavun’un sarayında bolluk içinde yaşamaktayken, Firavun’un kendisini öldürmek istediğini haber almış ve derhal Medyen istikâmetinde azıksız olarak yola çıkmıştı. Tam sekiz gün aç-susuz yürümüş, hâlsiz ve bitkin bir durumda Medyen kalesi önlerine varmıştı. O kadar çâresizdi ki artık:

“…Rabbim! Doğrusu bana indireceğin her hayra muhtâcım!” (el-Kasas, 24) diye ilticâ ediyordu. Sonra orada kim olduklarını bilmeden, Şuayb Aleyhisselâm’ın kızlarına, koyunlarını sulamaları hususunda yardımcı oldu. Hazret-i Şuayb Aleyhisselâm bunu duyunca kendilerine iyilikte bulunan bu zâtı evine davet edip yemek ikram etmek istedi. Hazret-i Mûsâ Aleyhisselâm sekiz gündür mîdesine bir lokma girmemiş olmasına rağmen, önüne konulan yemeğe el uzatmadı.

Hazret-i Şuayb’a da:

“–Biz öyle bir âileyiz ki, bütün dünyayı verseler, bir âhiret ameli ile değişmeyiz! Ben size bu yemek için değil, Allah rızası için yardım ettim.” dedi.

Şuayb Aleyhisselâm bu cevâba çok memnun oldu ve:

“–Bu ikramımız, yaptığın yardım için değil, Hakk’ın misafiri olduğun içindir.” buyurdu. Bunun üzerine Mûsâ Aleyhisselâm ikrâmı kabûl etti.

İşte ahirete imanın, davranışlara aksetmiş abidevi bir misali. Dünyada açlıktan bütün gücünün tükeneceğini bilse bile, bir ahiret amelini dünyevî hiçbir karşılıkla değişmeme feraseti…