Mektubat'tan Beyitler Hazinesi 6

Mektubat'tan Beyitler Hazinesi 6

Olunca ilim sahibi nefsine esir,

Onunla battığı yerden kim çıkabilir?

Asıl mesele budur;

Geri kalanı boştur.

Boşa gider onun şerhi cahillere,

Aşk gizlilik ister, düşmesin dillere...

Onları anlattım ki rağbet edile,

Yitirilip dalınmaya hüzünlere...

Övebilmiş değilim, sözlerimle Muhammed'i;

Lâkin Muhammed'le sözlerim pek değerlendi.

Sen bize dil verip de dilberi gösterdin;

Tilkiyi sofra diye arslana gösterdin.

Siva boynunu 4 "Lâ" lafzıyla vurmadıkça;

"İllallah" köşküne kurulamazsın hakça...

Nice seyredenler hep uçup yürüdüler;

Dönüşte elleri cepleri boş döndüler.

Gezersen sarhoşlarla gelir sana örfleri;

Bu dahi olmasa, yeter sana niyetleri.

O ki, tasdik etmez sünneti, kitabı;

Susmak, konuşmamaktır onun cevabı.

Gösterdim sana hazinenin yolunu;

Ben eremedim, sen yetişip bul onu.

Padişah çalarsa kapışım kocakarının;

Sırrına şaşma ey delikanlı bu alçalmanın.

Söylüyorum sana ulaşması şart olanı;

Yorsa da al ondan halis nasihat olanı.

Her erkek gelen, olur mu merd-i meydan;

Her mülkü olan da, olur mu Süleyman?

Sakın süslü şeylere aldanmayasınız;

Çabuk değişir, taydaşım bulamazsınız.

Koşsa bir zerre ömrü boyunca talep ederek;

Hayır veya şer, kendinde bulur giderek.

Bir gece arıyorum saf, hoş mehtabı var;

Sana anlatacağım tatlı masallar var...

Bundan ötesinin beyanı ince;

Gizlemek pek hoş, pek de güzel bence.

Şaşırtıcı bir güzellik var şunda;

Din ve dünyanın birlik oluşunda...

Sırların açılmasında olmaz hiç yarar;

Güneş gibi zahir olsa bize ne sağlar.

Bir kimse bulmazsa Mevla’sı yolunda fena;

Nasibi olmaz onun beka Rabbi yolunda.

Dostum, boşuna değildir bunların hiçbiri;

Eşi bulunmaz acip garip sözdür her biri.

Bir kimsenin, haberi yoktur kendinden;

Gücü yeter mi söz etsin öteden beriden.

O ki, bilmez hal-i kiram, anlamaz meram;

Kısa kes sözleri, sükût eyle vesselam.

(İmam-ı Rabbani Kuddise Sirruh)