Mektubat'tan Beyitler Hazinesi 3

Mektubat'tan Beyitler Hazinesi 3

Gül bahçemi gör de, baharımı anla!

Korkmasaydım kırmaktan korucunun kalbini.

Elbet açardım âlemlerin kilitlerini.

Karanlık içi karanlıktasın, gayeden uzak;

Hâlbuki sen onu düz ovada sandın, zanna bak!

Gücünün yetmediği şeyi bırak da gel;

Gücünün yettiği şeye, doğruca yönel.

Kalpsizcesine şarkı dinleyen neylesin;

Zevk olmazsa şarkıcıyı levm eylemesin.

Habeşî'nin siyahlığı nasıl gider?

Siyahlık aslidir, soyuna çeker.

Hep böyledir aşkın hikâyesi;

Olmaz hiç bitip tükenmesi.

O ki bulmaz, fena Mevla’sı sevgisinde;

Nasipsizdir, onun Kibriya’sı izinde.

İnsana düşen odur ki,

Zaman haddini unutmaya...

Söze girişe başlangıç hep sen oldun;

Söz uzadıysa eğer, sebep sen oldun.

Pek güzeldir Nakşibendilerin yolculukları;

Sessizce ulaştırırlar hareme yolcuları.

Alır sohbetleri tüm halvet vesveselerini,

Kalbinden müritlerin, pek güzel kerem şanları.

Korktum, açtım dertlerimden birazını;

Söz çok, bitirmesin dedim pek azını.

Ömür bitti, bitmedi söz vecdimden yana;

Yetmeyim bununla, gece erdi sona.

Bu derin denize kurbağa gibi dalmalısın;

Şundan veya bundan aradığını bulmalısın.

Köşkler ve gülistan olur ancak hapishane;

Mallar, mülkler olmuştur ancak musibethane.

Geliniz ey kahramanlar toptan bu yana;

Ganimet var, müdafii yok ondan yana.

Öyle ki musibetim onları şayet,

Atsam gündüzlere karardı gayet.

Şeker ismini bile duyması insana;

Faydalıdır zehirden ki, gelir lisana.

Hangi çirkindir ki, olmaya güzel yanı;

Zencinin dişini yıldız görür bakanı.

Batıldır hep haktan başka tuttukları;

Yazık onlara, batıldır taptıkları...

(İmam-ı Rabbani Kuddise Sirruh)