Şükretmeyen Dilenci

Şükretmeyen Dilenci

Cenâb-ı Peygamberin torununun torunu İmâm-ı Ca’fer-i Sâdık rahmetüllahi aleyh Mina’da oturmuş sohbet ederlerken, yanlarına bir dilenci geliyor. Onlar o sırada üzüm yiyiyorlarmış. Dilenci:

- “Bana bir şeyler verin!” diyor.

Onlar da koparıp bir salkım üzüm uzatıyorlar. Dilenci:

- “Ben üzüm istemem, bana para verin”, diyor. İmâm da:

- “Para yok!” diyor. Dilenci de oradan ayrılıyor.

Fakat hemen pişman olup geri dönüyor ve:

- “Tamam üzüm alabilirim!” diyor. İmâm, sana üzüm yok, yola devam diyor.

Bir müddet sonra başka bir dilenci daha geliyor ve o da Allah rızası için bir şeyler istiyor. Ona da üzüm uzatıyorlar. Dilenci üzümü alıp:

- “Yâ Rabbi ne merhametlisin, bu âciz kuluna bir salkım üzüm verdin!” deyince, bir salkım daha veriyorlar. Şükre devam edince, İmâm yanındakine:

- “Paran var mı?”

“Yirmi dirhem var!”, deyince.

- “Ver!” deyip onu da dilenciye veriyor.

Şükre devam ettikçe, İmâm çıkarıp bu defa gömleğini veriyor.

Dilenci neyse gidiyor. Bunun üzerine; İmâm buyuruyor ki:

- Birinci dilenci verilen ni’mete şükretmedi elinden alındı. Şükreden dilenci ise, şükrettikçe ni’met arttırıldı. Cenâb-ı Hak Kur’ân-ı kerîmde mealen; verdiğim ni’mete şükrederseniz arttırırım, ama verdiğim ni’meti az görür şükretmezseniz elinizden alır sonra da size çok acı azab ederim, buyuruyor”.

(Alıntı)