Şeftali

Şeftali

Köylünün biri, günün birinde öteberi satın almak için en yakın kente inmiş. Şeftali da almış o gün, eşi ile çocuklarına götürmüş. Onlar da çok sevinmiş buna, hele hele çocukları, çünkü o güne kadar şeftali gördükleri hiç yokmuş.

Ertesi gün baba, çocuklarına ayrı ayrı şeftalilerle ne yaptıklarını sormuş. En büyük oğlu:

- Sevgili babacığım, ben hissemi yedim, doğrusu çok lezzetli bir meyve. Bu yüzden çekirdeklerini odamın bir köşesinde gizledim. Bahçemin bana düşen kısmında ekeceğim onları.

- İyi dedi, baba, sen geleceği düşünüyorsun?

- Ben diye seslenmiş en küçük oğlu. Hem bana verilenleri, hem annemin yarı şeftalisini yedim, çekirdekleri de attım.

- İyi etmişsin, dedi baba. Ama yaptığın yanlışlık affedilebilir! Daha, küçüksün sen. Büyüdüğün zaman daha olgunca hareket edersin.

Üçüncü oğlu:

- Ben atılan çekirdeklerin hepsini topladım, sonra kırıp yedim. Şeftalileri ise yemedim, sattım onları. Onlar için aldığım parayla çok fazla şeftali alabileceğim.

- Korkuyorum, demiş baba, sen erkenden pintiliğe kapıldın. Sonra dördüncü oğluna sormuş:

- Ya sen Edmondo, şeftalilerini ne yaptın, yedin mi?

- Hayır, yemedim diye cevap vermiş Edmondo. Komşumuzun küçük oğlu hastadır sıtması var, bir şey yemek istemiyor. Şeftalilerimi ona götürdüm. Almak istemedi, masasında bırakıp çıktım.

Baba gülerek:

- Sen, en iyi yapmışsın oğlum, dedi.

Fransız Hikâyesi