Ey Oğul!

 Ey Oğul!

 

Ey oğul, artık Bey’sin!

Bundan sonra; öfke bize, uysallık sana.

Güceniklik bize, gönül almak sana.

Suçlamak bize, katlanmak sana.

Acizlik bize, hoş görmek sana.

Anlaşmazlıklar bize, adalet sana.

Haksızlık bize, bağışlamak sana...

 

Ey oğul, sabretmesini bil,

Vaktinden önce çiçek açmaz.

Şunu da unutma;

İnsanı yaşat ki devlet yaşasın.

 

Ey oğul, işin ağır,

İşin çetin, gücün kula bağlı.

Allah yardımcın olsun...

Güçlüsün, kuvvetlisin,

Akıllısın, kelâmlısın!

Ama bunları nerede, nasıl kullanacağını bilmezsen!

Sabah rüzgârında savrulur gidersin.

Öfken ve nefsin bir olup aklını yener.

Daima sabırlı, sebatlı ve

İradene sahip olasın!

 

Dünya, senin gözlerinin gördüğü gibi değildir.

Bütün bilinmeyenler, feth edilmeyenler, görünmeyenler,

Ancak sen faziletli ve ahlâklı olursan

Gün ışığına çıkacaktır.

 

Ey oğul!

Ananı, atanı say!

Bereket büyüklerle beraberdir.

İnancını kaybedersen, yeşilken çöllere dönersin.

Açık sözlü ol! Her sözü üstüne alma!

Gördüğünü görme! Bildiğini bilme!

Sevildiğin yere sık gidip gelme!

 

Ey oğul! Üç kişiye acı:

Cahil arasındaki âlime,

Zenginken fakir düşene ve

Hatırlı iken itibarını kaybedene.

 

Ey oğul! Unutma ki,

Yüksekte yer tutanlar,

Aşağıdakiler kadar emniyette değildir.

Haklıysan mücadeleden korkma!

 

Şeyh Edebali Rahmetullahi Aleyh