Eskiden

Eskiden, yoldan geçen birisi, bahçesinde acâyip hareketler yapan bir adama sorar:

“- Niye öyle tepinip duruyorsun?”

“- Keçe tepiyorum. Sıkıştırıp pazarda satacağım. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!”

“- Başındaki çıngırak ne?”

“- Çevredeki bahçelerin ekin ve meyvelerine kuşların gelmemesi için, çıngırakla ses çıkarıyorum. Sâhipleri de bana bunun için biraz ücret ödüyor. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!”

“- Peki, sırtındaki yük nedir?”

“- Bu yayıktır. Yoğurttan yağ çıkarıyorum. Sonra da götürüp pazarda satacağım. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!”

“- O elinde döndürdüğün nedir?”

“- Elimdeki kirmen. Komşuların yünlerini eğiriyorum. Onlar da ücretini ödüyor. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!”

“- Ağzınla ne mırıldanıyorsun?”

“- Hatmi tehlil okuyorum. İsteyenlere hediye ediyorum. Onlar da bana çeşitli hediyeler veriyorlar. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!”

“- Gözlerini niye öyle çevirip duruyorsun?”

“- Komşu çocuklarını takip ediyorum. Onları tehlikelerden korumak için bakıcılık yapıyorum. Komşular da bana ufak-tefek biraz hediye veriyorlar. Ne yapalım, fâni dünya işte; üç-beş kuruş kazanıyoruz!”

“- Peki, dünya fâni olmasaydı daha neler yapardın?”

“- Fani olmasaydı ona göre tedbir alırdım.”