Hz. Fâtıma Radiyallahü Anha Validemiz; Öce Ağladı, Sonra Güldü

 Hz. Fâtıma Radiyallahü Anha Validemiz; Öce Ağladı, Sonra Güldü

 

"Resûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem, Hz. Fâtıma Radiyallahü Anha’ya husûsî iltifat ederlerdi. Başka çocukları da vardı, ama Fâtıma Radiyallahü Anha başkaydı.

O Peygamberlikten sonra dünyaya gelmişti. Onun soyundan, sulbünden meydana gelen Hasan ile Hüseyin Radiyallahü Anhüma’nın pâk nesli bütün insanlığı tenvir edecekti.

Resûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem, her zaman onu karşılar, alnından öperdi.

Hz. Fâtıma Radiyallahü Anha’nın, yürüyüşü oturup kalkışı, ekseri hâl ve harekâtı ayniyle Resûl-i Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem’e benzerdi.

Nasr (İzâ câe)” suresi nazil olduğu zaman Hz.Fâtıma Radiyallahü Anha ağlamıştı. Yirmi beş-otuz yaşları arasında olmasına rağmen, o müdrike bir kadındı. Kâinatın Fahr-i Ebedîsinin vefat edeceğini hissetmişti.

Resûl-i Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem Efendimiz, son anlarında, onun çok üzüldüğünü fark etti. Biricik kızını işaretle yanına çağırdı. Hz. Fâtıma Radiyallahü Anha, kulağını Resûl-i Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem’in ağzına verdi, dinlediği şeyler karşısında hıçkırıklarını tutamadı, ağladı.

Biraz sonra Resul-i Ekrem Sallallahü Aleyhi Vesellem tekrar çağırdı:

“- Gel!” diye işaret etti.

Kafasını tuttu bir şeyler söyledi. Bu sefer de Fâtıma Radiyallahü Anha validemiz güldü.

Sonra Hz. Âişe Radiyallahü Anha diyor ki:

“- Ben sordum. Dedim ki, ‘Allah Resulü Sallallahü Aleyhi Vesellem sana önce ne dedi?’

Hz. Fâtıma Radiyallahü Anha:

“- Bana vefat edeceğini söyledi. Ben o zaman ağladım!”

“- Sonra ikinci defa ne dedi?"

“- Dedi ki: ‘Âdemden, ehl-i beytimden, ilk bana kavuşan sen olacaksın!’ o zaman; dünyayı terk edeceğime, mâsivâdan kurtulacağıma, Allah’ıma ve Peygamberime kavuşacağıma sevindim!"

Allah’ü Teâlâ cümlesinden razı olsun! Allahümme âmîn!