İlk Değil Son Olsun...
İlk Değil Son Olsun...
Yaşam mı
ölüm mü ne desem sana!
Varlığındır
beni benden edişim.
Ömür
hasretimdi sevmekten yana.
Akıl
mihrabımdı, mimber ateşim,
İlk değil
son olsun senden gidişim...
Belki
mucizeydi seninle olmak.
Keramet
sanırdım gölgeni bulmak.
Korkarım
değil ki sen beni kırmak,
Yaptığın bir
büyük kalbi ezişin,
İlk değil
son olsun senden gidişim...
Az mı yemin
ettim ardından bakıp.
Atmayı
bilmedin kalbimden söküp.
Dişlerken
gönlümü, ruhumdan öpüp,
Aklımı
almaktı en kolay işin!
İlk değil
son olsun senden gidişim...
Merhamet,
hoşgörü bildin mi neden?
Sevdin mi
bir kere sevgi görmeden?
Bağlanmak;
sen gibi çekip gitmeden,
Belki de
ölmekti şöyle bir düşün!
İlk değil
son olsun senden gidişim...
Rüzgâr’ım
ismince estiğin yeter!
Barışmaktan
fazla küstüğün yeter!
Gözümden bu
denli düştüğün yeter!
Kim kimi
kaybetmiş şöyle bir düşün,
İlk değil
son olsun senden gidişim...
Ömer Faruk
Yılmaz
Yorumlar
Yorum Gönder