Sabır

Sabır

İbrahim Aleyhisselam’ı ateşe attılar, yakmak istediler, kendi öz ve biricik evladını kurban etmesi ile emir olundu. Bu çok ağır bir imtihan idi...

Dense idi ki;

“Birine kestir!” veya “Dağdan yuvarla, parçalansın!”, yine bir derece kolaydı.

Emir:

"Kendi ellerinle keseceksin!" şeklindeydi...

Yakup Aleyhisselam en çok sevdiği ve en mübarek evladı Yusuf Aleyhisselamdan ayrı düştü. Bu hasretle o kadar gözyaşı döktü ki mübarek gözleri kapandı...

Musa Aleyhisselamın Firavun'dan çektikleri malum; memleketinden çıkarılışı, yıllarca gurbette çobanlık yapması...

Eyyûb Aleyhisselamın hastalığı ve gösterdiği sabır dillere destandır. Kendisine iman eden birkaç kişi tekrar mürted oldular.

"Peygamber olsaydı bunlar başına gelmezdi!" dediler.

Hanımı yalnız kalmıştı, bir gün kendisine dedi ki:

"Sen Allah'ın resûlüsün, dua edersen kabul eder; bir dua etsen, sen de kurtulursun bu sıkıntıdan biz de..."

O da hanımına sordu:

"Kaç senedir hastayım?"

"Yedi senedir" diye cevap alınca tekrar sordu:

"Peki kaç sene, sıhhat ve afiyetle hayat geçirdik?" Hanımı bu soruya:

"Yetmiş sene" diye cevap verince,

buyurdu ki:

"Hastalığım da yetmiş seneyi bulsun o zaman dua etmeye yüzüm olur..."

İsa Aleyhisselamın barınacak bir yuvası bile yoktu.

Peygamber efendimiz az mı iftiralara, sıkıntılara maruz kaldı. Çok sevdiği amcasını ve sevdiklerini şehit ettiler...

Demek ki, dünya keyif sürmek, rahat etmek yeri değildir...

(Alıntı)