Ben Ona Aşık Oldum

Ben Ona Aşık Oldum

Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:

Kur’an-ı Kerim’i okurken, Peygamber efendimizin ismi geçince hemen o mübarek isme sevgiyle, saygıyla Salâvat-ı Şerife getirmeli. Çok nimete kavuşulur.

Musa Aleyhisselam zamanında hiç kimsenin sevmediği, günahkâr bir kimse vardı. Bu öldü. Bu da adam mı diye çöplüğe attılar. Allah’ü Teâlâ Musa Aleyhisselam’a emretti, benim falanca çöplükte bir evliya kulum var, onu oradan çıkar, temizle, namazını kıl ve defnet. Musa Aleyhisselam adamı çöplükten çıkardı, güzelce yıkadı, kefenledi, namazını kıldı, bu arada ahali şaşırdı, Allah’ın Resulü bunların çöpe attığı adamı temizliyor, kefenliyor, namazını kılıyor.

Definden sonra Musa Aleyhisselam adamın evine geldi;

- Ey hatun, bu adam ne yaptı, hangi hayırlı ameli yaptı?

Kadın dedi ki:

- Ya Rasulallah, bu hiç kimsenin sevmediği, herkesin kendinden kaçtığı biri, bunun iyi bir ameli yoktu.

- İyi düşün, bunun hayırlı bir ameli, iyi bir işi var.

Kadın yine;

- Hiç bir iyiliği yoktu, hep günah işlerdi dedi.

Üçüncü defa sordu:

- Bunun mutlaka bir şeyi var ki, Allah’ü Teâlâ bana bunu defnetmemi söyledi.

Kadın dedi ki:

- Bir gün Tevrat okuyordu, okurken Muhammed Aleyhisselamın Ahmed ismi geçti. “Bu ne güzel isim!” dedi, tekrar okudu, yine “Bu ne güzel isim!” dedi. Sonra, “Ya Rabbi! İsmi böyle güzel olanın kim bilir kendisi ne kadar güzeldir! Ben ona âşık oldum!”, dedi ve ismini öptü.

Musa Aleyhisselam da tamam, anlaşıldı buyurdu.

Böyle bir Peygambere ümmet olmak en büyük nimettir.

Bir kimse inanarak Muhammed Aleyhisselam’ı bir defa görse, yandan hatta arkadan görse, eğer a’ma ise bir kere sesini işitse, bütün ilimler [fen ve din bilgileri ve bütün yükseklikler] ona verilir, bu, boyaya batırılan kumaşın boyayı emmesi gibidir. Bütün üstünlükler ve ilimler böyle ona geçer. Bu yüzden Eshab-ı kiramın hepsi müctehiddi, onların derecesine hiç kimse ulaşamaz, bu üstünlük onlara mahsustur.