Arkamdan Ağlama

Arkamdan Ağlama

Öldüğüm gün tabutum yürüyünce 
Bende bu dünya derdi var sanma! 
Bana ağlama, “Yazık, yazık!” “Vah, vah!” deme! 
Şeytanın tuzağına düşersen vah vahın sırası o zamandır. 
Yazık yazık asıl o zaman denir. 
Cenazemi gördüğün zaman “Elfirak, elfirak!” deme! 
Benim buluşmam asıl o zamandır. 
Beni mezara koyunca elveda demeye kalkışma! 
Mezar cennet topluluğunun perdesidir. 
Mezar hapis görünür amma, 
Aslında cânın hapisten kurtuluşudur. 
Batmayı gördün ya, doğmayı da seyret! 
Güneşle aya batmadan ne ziyan gelir ki 
Sana batma görünür amma 
Aslında o doğmadır, parlamadır. 
Yere hangi tohum ekildi de yetişmedi 
Neden insan tohumu için 
Bitmeyecek, yetişmeyecek zannına düşüyorsun 
Hangi kova suya salında da dolu olarak çekilmedi 
Can Yusuf’un kuyuya düşünce niye ağlarsın 
Bu tarafta ağzını yumdun mu, o tarafta aç! 
Çünkü artık hay-huy’un, mekânsızlık âleminin boşluğundadır.


Hz. Mevlana Celaleddin-i Rumi (Kuddise Sirruh)

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Esmaül Hüsna (Arapça- Türkçe) دُعٰٓاءُ اَسْمٰٓاءُ الْحُسْنٰى

Şifa Salavâtı (Salavâtı Tıbbil Kulubi/Salâvatı Tıbbiye)

Güzel Ahlakla ilgili 40 Hadis