Nefsini Terk Etmeden Rabbini Arzularsın
Nefsini Terk Etmeden Rabbini Arzularsın
Nefsini
terk etmeden rabbini arzularsın
Hayvanı
sen geçmeden, insanı arzularsın
(Men
arefe nefsehu, fekad arefe rabbah)
Kendini
sen bilmeden, Sübhanı arzularsın
Sen
bu evin kapısın henüz bulup açmadan
Maşuka
kavuşacak, zamanı arzularsın
Dışarı
üfürmekle yıkılır mı bu ocak
Gönlün
Hakka vermeden, ihsanı arzularsın
Dağlar
gibi kuşatmış tembellik kardeş seni
Günahını
bilmeden gufranı arzularsın
Konuk
için evin yok, hiç hazırlığında yok
Issız
dağın başında, mihmanı arzularsın
Bostanı
bağı gezdim, meyvesin bulamadım
Sen
söğüt ağacından rummanı arzularsın
Gece
sayıklar gibi anlaşılmaz söz ile
Sendemi
ey niyazi, irfanı arzularsın
Camı
temizlemeden, aynayı arzularsın
Zunnarını
kesmeden, imanı arzularsın
Küçük
çocuklar gibi binersin ağaç ata
Tecrüben
yok, topun yok, meydanı arzulasın
Karıncalar
gibi sen ufak ufak yürürsün
Meleklerden
ileri seyranı arzularsın
Topuğuna
çıkmadan suyu deniz sanırsın
Sen
derdyi geçmeden ummanı arzularsın
Haydi
Niyazi yürü atma okun ileri
Derdi
ile kul olmadan sultanı arzularsın
Niyâzî-i
Mısrî
Yorumlar
Yorum Gönder