Hz. Cabir'in ve Peygamberimize Olan Muhabbeti
Hz.
Cabir'in ve Peygamberimize Olan Muhabbeti
(İbretlik
Bir Kıssa Mutlaka Sonuna Kadar Okuyalım!!!)
Bir
gün Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem sahabeleri ile birlikte bir
mecliste otururken Hz. Cabir' Radiyallahü Anh’a döner ve:
"Ya
Cabir git evine ve eşine haber ver. Sahabetlerimle birlikte sizin eve geleceğiz.
Biliyorsun ki hepimiz açız ve günlerdir bir şey de yemedik. Eşin yemek
hazırlasın, sen bize haber ettiğinde evine geliriz.” buyururlar.
Mutluluktan
havalara uçan Hz. Cabir Radiyallahü Anh koşarak evine gelir ve sevinçle
hanımına;
"Hanım
hanım Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem evimize teşrif edecekler. Allah'ın
Rasulü Sallallahü Aleyhi Vesellem evimize gelecek.”
Hanımı
da sevinçle;
"Bey
ne diyorsun bu çok güzel bir haber, Allah'ın Rasulü'nün Sallallahü Aleyhi
Vesellem evimize gelecek olması beni çok mutlu etti.”
Hz.
Cabir Radiyallahü Anh hanımına” Hanım Allah'ın Rasulü ve sahabeler aç. Onlara
hemen bir şeyler hazırlayalım.” deyince biraz önce sevinçten havalara uçan
hanımının boynu yere düşer.
"Cabir
evde hiç bir şey yok.”
Hz.
Cabir;
"Hiç mi bir şey yok hanım? "
Hanımı;
Sadece
büyüdüğünde sütünden ve yününden faydalanalım diye beslediğimiz oğlaktan (bir
rivayete göre buzağı) başka bir şey yok.” deyince Hz. Cabir” Allah'ın Rasulü Sallallahü
Aleyhi Vesellem evimize aç gelecek ve biz onun önüne yiyecek bir şey koyamayacak
mıyız?” deyip getirir oğlağı ve hanımıyla birlikte kesip yemek için hazırlığa
başlarlar.
Hanımı
yemek hazırlıklarına başlayınca Hz. Cabir, Efendimiz'e Sallallahü Aleyhi
Vesellem biraz sonra yemeğin hazır olacağını haber vermek üzere evden ayrılır.
Yemekle
meşgul olan H. z Cabir'in hanımı bir ara bahçeye doğru bakar ve süzülüp akan
kanı görünce bahçeye fırlar.
Az
önce anne ve babasının oğlağı kesmelerine şahit olan Hz. Cabir'in oğullarından
6-7 yaşlarında olanı babam oğlağı nasıl kesti gel sana göstereyim derken 3-4
yaşlarında olan kardeşinin boynunu kesmiştir.
Gördüğü
manzara karşısında neye uğradığını şaşıran Hz. Cabir'in hanımı telaş ve üzüntü
ile "Ne yaptın sen?" diye büyük oğluna çıkışınca korkuya
kapılan çocuk bahçenin duvarına tırmanmaya çalışırken boynunun üstüne düşer ve
oracıkta ölür.
Ne
yapacağını bilemeyen Hz. Cabir'in hanımı "Allah'ım bu başıma gelenler
nedir? Bu ne zor bir imtihan.” diye ağlarken bir taraftan da;
"Biraz
sonra Cabir eve gelecek ve olanları öğrenince defin işlemlerine başlayacaklar. Allah'ın
Rasulü Sallallahü Aleyhi Vesellem de defin işleri ile uğraşmaktan evimde yemek
yiyemeyecek. Hemen bahçeyi temizlemeliyim. Yemeklerini yesinler sonra söylerim
olanları." diye düşünür ve bahçeyi temizler. Çocukları alır ve bir
odaya yorganın altına koyar.
Az
sonra Peygamber Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem Hz. Cabir ve sahabeleri
ile birlikte gelirler.
Yemekler
hazırdır. Allah'ın Rasulü'nün yemeğe başlaması beklenmektedir sahabeler
tarafından. Çünkü Allah'ın Rasulü başlamadan başlamaz sahabe.
Hz.
Cabir'in hanımı ise içerde "Bir an önce yeseler yemeklerini. Olanlar
ortaya çıkmadan ve tatları kaçmadan yesinler yemeklerini." diye telaş
içinde kıvranmaktadır.
Tam
Rasulallah Sallallahü Aleyhi Vesellem yemeğe başlayacakken Hz. Cabir'e döner ve:
"Ya
Cabir bilirsin ben çocukları çok severim. Senin iki oğlun vardı. Hele getir
onları da yemekten önce onları bir seveyim." buyururlar.
Hemen
hanımının yanına gider Hz. Cabir.
"Hanım,
Rasulallah Sallallahü Aleyhi Vesellem çocukları istiyor. Hele getir çocukları."
der.
Hanımı;
"Cabir,
çocuklar yeni uyudular. Siz hele yemeğe başlayın yemekten sonra getiririm."
der.
Hz.
Cabir içeri girer ve:
"Ya
Rasulallah Sallallahü Aleyhi Vesellem çocuklar yeni uyumuşlar. Yemekten sonra
getireyim. Biz yemeğe başlayalım." der.
Rasulullah
Sallallahü Aleyhi Vesellem;
"Ya
Cabir getir çocukları. Seveyim sonra yeriz yemeğimizi." buyururlar.
Hz.
Cabir tekrar hanımının yanına gider ve: "Hanım Rasulallah Sallallahü
Aleyhi Vesellem çocukları istiyor. Hele uyandır çocukları getir." der.
Hanımı;
"Cabir,
ben çocukları uyandırana kadar siz yemeğe başlayın." der.
Tekrar
Rasullulah'ın yanına giden Hz. Cabir;
"Hanım
çocukları uyandırana kadar biz başlayalım yemeğe." deyince Rasulallah Sallallahü
Aleyhi Vesellem;
"Ya
Cabir çocukları getir. Acelemiz yok, biz bekleriz." buyurur.
Hanımının
yanına dönen Hz. Cabir;
"Hanım
Allah'ın Rasulü Sallallahü Aleyhi Vesellem çocukları bekliyor. Hazırla hemen
getir." deyince Hanımı da;
"Tamam,
ben çocukları uyandırıp giydirene kadar yemekler soğur. Siz başlayın yemeğe ben
çocukları getiriyorum." der.
"Ya
Rasulallah Sallallahü Aleyhi Vesellem, hanım çocukları hazırlayana kadar
yemekler soğuyacak. Buyrun başlayınız yemeğe. Birazdan çocukları getireceğim."
deyince de Rasulallah Sallallahü Aleyhi Vesellem;
"Cabir
acelemiz yok. Bekleriz. Hele getir çocukları." buyurur.
Yolda
gelirken Peygamber Efendimiz'e Sallallahü Aleyhi Vesellem haber getiren Cebrail
Aleyhisselâm;
"Bugün
Cabir'in evinde öyle bir sınav olacak ki o ne derse desin çocukları isteyiniz."
demiştir.
Tekrar
hanımının yanına giden Hz. Cabir;
"Hanım
erittin beni. Gidip gelmekten yoruldum. Getir çocukları artık." deyince
başı önüne düşen hanımı Hz. Cabir'in elinden tutar ve çocukların yanına götürür.
Yorganı kaldırır.
Gördükleri
karşısında ne yapacağını bilemeyen Hz. Cabir odaya döner ve:
"Ya
Rasulallah Sallallahü Aleyhi Vesellem çocuklar uyuyorlar. Biz yemeğe başlayalım."
der gayet üzgün ve müteessir bir halde.
Allah'ın
Rasulü Sallallahü Aleyhi Vesellem;
"Cabir
hele getir çocukları biz bekleriz." buyurunca Hz. Cabir;
"Ya
Rasulallah çocuklar uyumuşlar ama uyanmıyorlar. Uyandıramıyoruz. Bizim
kudretimiz uyandırmaya yetmiyor. Buyrun siz uyandırın." der ağlamaklı.
Allah'ın
Rasulü Sallallahü Aleyhi Vesellem kalkar ve çocukların odasına gider. Hz. Cabir'in
hanımı ise hıçkıra hıçkıra ağlayarak: "Ya Rabbi canımı al. Rasulünü
layıkıyla ağırlayamadım." diye dua etmektedir.
Rasulallah
Sallallahü Aleyhi Vesellem elini yorgana uzatıp kaldırdığı anda çocukların
ikisi birden Rasulallah'ın kucağına atlarlar.
Dizleri
üzerine çöküp ağlamakta olan Hz. Cabir'in mübarek hanımının ağzından şu
cümleler dökülür.
"Ya
Rabbi sana şükürler olsun! Rasulallah Sallallahü Aleyhi Vesellem evimde yemek
yiyecek!"
İşte
çocuğundan daha büyük bir sevgi duydukları Peygamber'in Sallallahü Aleyhi
Vesellem aşkı onları sahabe yapmıştır. Onları Peygamberlerden sonra en yüce
yapan bu hasletleri ve samimiyetleridir.
Peygamber
Efendimiz'in Sallallahü Aleyhi Vesellem "Ashâbım yıldızlar gibidir. Hangisine
tâbi olsanız hidayete erersiniz." buyurduğu sahabe efendilerimiz böyle
idiler.
Peygamber
Efendimiz Sallallahü Aleyhi Vesellem, "Beni annenizden, babanızdan,
eşinizden ve çocuklarınızdan daha fazla sevmedikçe gerçek iman etmiş olmazsınız."
buyuruyorlar.
Peki,
ne demek bu? Bu nasıl olur?
İşte
Hz. Cabir'in ve zevcelerinin Peygamber sevgisi ile bunu anlamış olduk.
Sevgili
kardeşim: Başkaları da okusun diye paylaşır mısın?
Yorumlar
Yorum Gönder