Ey Sözlerin Aslın Bilen

Ey Sözlerin Aslın Bilen

 

Ey sözlerin aslın bilen, gel de bu söz nerden gelir,

Söz aslını anlamayan, sanır bu söz benden gelir.

 

Söz var kılar gönülü şad, söz var kılar bilişi yad.

Eğer horluk, eğer izzet, her kişiye sözden gelir.

 

Söz karadan aktan değil, yazıp okumaktan değil,

Bu yürüyen halktan değil, halik avazından gelir.

 

Ne elif okudum, ne cim, ne varlıktandır kelecim,

Bilmeye yüz bin müneccim, talihim yıldızdan gelir.

 

Şule bize aydan değil, aşk eri bu soydan değil,

Rızkımız bu evden değil, deryayı ummandan gelir.

 

Evvel gönül levhinde Hak, yazmıştı çünkü bir varak,

Bu şimdi okunan sebak, ezeli azaldan gelir.

 

Evvel hitap kılar cana, canı ondan gelir tene,

Biz aletiz bahane ayrık ne elimizden gelir.

 

Aklımız o levhe bakar, gizli marazlarım açar,

Söz gelir gönlüme akar, söz dile ansızın gelir.

 

Biz bir bahane arada, ayrık de elden ne gele,

Çünkü Hak emreder cana, bu keleci ondan gelir.

 

Yunus bu dert ile ah et, kahr evinde n'eyler rahat,

Bu derde derman kefaret, bir ah ile suzdan gelir.

 

(Yunus Emre Rametullahi Aleyh)