Komşu Komşuya Seslenirken Dahi Zikir Eden Bir Toplumduk Biz...
Komşu Komşuya Seslenirken
Dahi Zikir Eden Bir Toplumduk Biz...
“- Hu! Hu!” diye seslenirdik
komşumuza...
“- Eyvallah!” dilimizin
pelesengi idi...
“- Hay”dan gelip “Hu”ya giderdik...
“- Hay, Hay” Efendim!" diye
kabul ederdik tekliferi...
“- Allah, Allah, Allah, Allah ”
diyerek şehadete koşardık Tuna boylarında...
“- Allah Allah”, “Sübhanallah”, “Allahu
ekber “ idi hayretlerimiz.
“- Şimdilerdeki gibi “Vaaaauuv” diye ya da
“ohaa” diye gayri müslim kırması çığlıklar atmazdık.
“- Tövbe estağfurullah” “fesubhanallah”
zikri anlatırdı kızgınlığımızı.
“- Aman Allahım” derdik “oh my
god” girmeden dilimize...
“- Salavat-ı Serife” anlatırdı
bazen yanlış bir iş yapıldığını...
“- Neûzubillah” çekmek idi
istemediğimiz bir şey görünce zikrimiz...
“- Bismillah”ile başlarlardı her
hayrın başı.
“- Hay Allah” iyiliğimizi
vermeye devam edeydi...
“- Allah Allah İllallah, Muhammedun
Resulullah” sonrası derdik alkışlarla yiğitlere…
“- Maşallah” "Ya sabır”
öfkemizin ilacı idi…
“- Hasbünallâhü ve
ni’mel-vekîl!” diyerek Allah’ı “vekil” ederdik çaresiz kalınca...
“- Ya Şafi” dokunurdu yaramıza
merhemden evvel…
“- İnna lillah” ayeti teselli
ederdi geride kalanları...
“- Hak’ka yürürdük” eskiden
ölmezdik biz...
“- Bu da geçer ya hû!”, “- Vazgeç ya hû!”, “Hoş gör ya hû!” hatları süslerdi;
Tekke ve zâviyelerin iş yerlerimizin duvarlarını… Psikiyatrik ilaçlarlar
dünyamıza girmeden...
“- Velhasılı kelâm Aziz
Kardeşlerim…
“- Eskiden hayatı yaşarken
zikrederdik, şimdi zikrederken bile o hali yaşamıyoruz...”
“- Rabbim aslımıza rücû ettirsin
bizi…
(Alıntı)
Yorumlar
Yorum Gönder