Bizim Çocuklar

Bizim Çocuklar

Ne koç yaymaca var, ne inek gütme

Ne yığın yığma var, ne tırmık çekme

Ne tokat yeme var, ne de bir tekme

Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Odasında sepet sepet oyuncak.

Parka gitse, türlü türlü salıncak.

Karnı hep tok, üstü başı kalıncak

Ama mutlu değil, bizim çocuklar.

Çarşıya gidince isteği bitmez,

Servis olmayınca okula gitmez,

Anneye babaya hiç yardım etmez,

Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Daha büyümeden ister telefon,

Markasını sorma elbette ayfon,

Yalan söylemiyom sen de görüyon,

Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Ona hizmetcidir evdeki herkes,

Sakın incinmesin Prens, prenses

Annesi onlardan çok çalışır ders,

Ama mutlu değil bizim çocuklar.

Bak gerçek dünyaya böyle mi hayat?

Çocuklarda değil bizde kabahat.

Çocuk yetiştirmek bir büyük sanat,

Ondan mutlu değil bizim çocuklar.

(NOT: Şiir Sami Bozbıyık'a aittir)