“İki Şey…”

“İki Şey…”

İki şey ‘Kalitesiz İnsan’ın özelliğidir:

1- Şikâyetçilik,

2- Dedikodu.

İki şey çözümsüz görünen problemleri bile çözer:

1- Bakış açısını değiştirmek,

2- Karşındakinin yerine kendini koyabilmek.

İki şey yanlış yapmanı engeller:

1- Şahıs ve olayları akıl ve kalp süzgecinden geçirmek,

2- Hak yememek.

İki şey kişiyi gözden düşürür:

1- Demagoji (Laf kalabalığı)

2- Kendini ağıra satmak (övmek, vazgeçilmez göstermek)

İki şey insanı ‘Nitelikli İnsan’ yapar:

1- İradeye hâkim Olmak,

2- Uyumlu Olmak.

İki şey ‘Ekstra Değer’ katar:

1- Hitabet ve diksiyon eğitimi almak,

2- Anlayarak hızlı okumayı öğrenmek.

İki şey geri bırakır:

1- Kararsızlık,

2- Cesaretsizlik.

İki şey kâşif yapar:

1- Nitelikli çevre,

2- Biraz delilik.

İki şey ömür boyu boşa kürek çekmemeni sağlar:

1- Baskın yeteneği bulmak,

2- Sevdiğin işi yapmak.

İki şey başarının sırrıdır:

1- Ustalardan ustalığı öğrenmek,

2- Kendini güncellemek.

İki şey başarıyı mutlulukla beraber yakalamanın sırrıdır:

1- Niyetin saf olması,

2- Ruhsal farkındalık.

İki şey milyonlarca insandan ayırır:

1- Sorunun değil, çözümün parçası olmak,

2- Hayata ve her şeye yeni (özgün, orijinal, farklı) bakış açısıyla yaklaşabilmek.

İki şey gelişmeyi engeller:

1- Aşırılık (mübalağa, abartı, ifrat),

2- Felakete odaklanmış olmak.

İki şey çözüm getirir:

1- Tebessüm (gülümseme),

2- Sükut (susmak).

İki şeyin değeri kaybedilince anlaşılır:

1- Anne,

2- Baba.

İki şey geri alınmaz:

1- Geçen zaman,

2- Söylenen söz.

İki şey ulaşmaya değerdir:

1- Sevgi,

2- Bilgi.

İki şey “hayatta önemli olan her şey” içindir:

1- Nefes alabilmek,

2- Nefes verebilmek.