Seni Çok Seviyoruz Efendim Sallallahü Aleyhi Vesellem

Seni Çok Seviyoruz Efendim Sallallahü Aleyhi Vesellem

Seni çok seviyoruz ya Rasûlüllah Sallallahü Aleyhi Vesellem! Ben mi sana seni çok sevdiğimi diyeceğim! Bu halimle, Senin ümmetin mi diyeceğim bu kirli dudaklarımla? Sana gelmek istediğimi mi söyleyeceğim? Kapına geldiğimde, nasıl huzuruna varacağım bu bedenle?

Ben sana layık bir ümmetim diyemem! Sığıntı olurum gerekirse, Herkesin arkasından bakarım, sen ordasın bilirim! Saklanırım herkesin arkasına! Beni görme! Bana nazar eyleme! Diye! Çünkü bilirim ki gözün gözüme değdiğinde yanarım!

Sadece sana uzaktan bakarım! Sadece seyrederim! Gül yüzünü… Ama kim bilir belki merhametin beni de sarar! Belki sende ümmetimdensin dersin! Ne kadar günahkâr olsam da bakabilir miyim acaba o zaman yüzüne, gözlerine?

Ama ben razıyım senin ayağının bastığı yerlere yüzümü sürmeye… Senin kokunu çekmeye içime buram buram… Burası oturduğun yer işte, burası namaz kıldığın yer! Burası yediğin, burası içtiğin yer… Gözyaşlarımla temizlerim her yeri. Affeder misin o zaman beni? Ümmetliğe kabul eder misin?

Sen ki Mevla’nın sevgilisi… Ben ki utanmaz bir kul… Sen ki yaratılmaya sebep… Ben ki yaratılan sıradan bir mahlûk… Ne olur beni de kabul et… Çağır koşa koşa geleyim sana… Utangaç utangaç dolaşayım etrafta…

Ne olur çağır beni de geleyim! Layık olamasam da, hakkım olmasa da seni çok seviyorum! Çok seviyorum, çok seviyorum, çok seviyorum!

Senai Demirci